Ontroerend mooi!

Ik las zelden zo’n ontroerend mooi boek. In Dansen op de stilte beschrijft Ingrid Schouten-Minten op een integere manier hoe ze haar moeder in de laatste jaren van haar leven bijstaat en begeleidt. Ze beschrijft treffend hoe de dementie van haar moeder de regie steeds meer overneemt. Ontroerend en pakkend over de moeite van het accepteren, ook bij zichzelf. Hoe ook in de kleine, dagelijkse dingen het verdriet, het afscheid en het loslaten zit. Met een nimmer aflatende liefde tussen moeder en dochter als rode draad, verwoordt Ingrid ook het gevecht met zichzelf wanneer ze steeds nieuwe keuzes moet maken, keuzes die eigenlijk de keuzes door haar moeder hadden moeten zijn. En de gedichten van Ingrid….tussendoor in haar verhaal….prachtig! Ik ben er stil van.