De literaire thriller 'de minzame moordenaar' van Bram Dehouck is de winnaar van De Gouden Strop in 2010. Dat die prijs terecht zijn wellicht de meningen verdeeld. Naar mijn opinie is het niet zo'n goed boek en al zeker geen thriller. Mijn argumenten kan u lezen iets verder door in mijn recensie.
Philip Rondelez is hoofdinspecteur bij de lokale politie van Ieper. Hij heeft al een tijdje een relatie met Sanne, een zeven jaar jongere dame waar hij dol op is. Philip gaat samen met zijn collega Cindy Steen op onderzoek om een seriemoordenaar te ontmaskeren. Er zijn drie alleenstaande mannen vermoord in Ieper en dat 17 dagen voor de negentigste verjaardag van Wapenstilstand. Het is de bedoeling dat ze hem voor elf november vinden dat Ieper veilig is om allerlei grote namen te verwelkomen...
Philip Rondelez is het ik-personage in het boek en is ook de moordenaar, het is geen geheim wat je pas later in het boek te weten komt. Je weet het al na de eerste passage. Het hele boek gaat er om waarom hij die moorden heeft gepleegd. Op het eerste gezicht is het dus een psychologische thriller, maar niets is minder waar, naar mijn mening is het meer een psychologische roman aangezien het boek absoluut niet spannend is, er zitten wel elementen van de thriller in het boek maar absoluut onvoldoende.
Naar mijn mening is het niet zo'n goed boek, het was veel te geschiedkundig. Bijna de gehele geschiedenis van Wereld Oorlog 1 in Ieper wordt verteld. Ook was het absoluut geen spannend boek, het was echt een teleurstelling dat men het zo droog kan vertellen als er iemand vermoord wordt. Wat ik echter wel goed vond was dat de gevoelens van de ik-persoon zo goed werden verteld. Wanneer zijn vrouw sterft leef je als lezer echt met hem mee. Dat maakt de moordenaar ook wel een sympathiekere man. Hij heeft mensen vermoordt maar toch heeft hij zelf ook nog gevoelens, hij legt ook duidelijk uit waarom hij de moorden heeft gepleegd en is daarom ook bij de lezer een meer begrijpbare situatie. Ik denk dat ik het een beter boek had gevonden als ik op voorhand wist dat het niet echt spannend was. Dan had ik mij er niet op gefocust en had ik het al bij al nog wel een goed boek gevonden door de wraak- en liefdespassages, maar toch nog wel een tikkeltje te veel geschiedenis.
Ten slotte, het is een goeie roman maar is ietsje te licht om als een thriller te worden bestempeld, het is een combinatie van een ook wel historische roman als zowel een psychologische roman. Bram Dehouck is ook nog een jonge schrijver en ik vermoedt dat hij als hij blijft schrijven nog zeer goede boeken zal gaan schrijven!