Noordervliet is een ware woordkunstenaar!

Noordervliet heeft een bijzondere schrijfstijl, waar ik even aan moest wennen. Ik moest in de vertraging, op de rem, om vervolgens met veel aandacht en interesse verder te lezen en soms ook herlezen. Het is een boeiend verhaal met goed uitgewerkte karakters. Liefhebbers van Ierland komen ook op het vlak van landschapsbeschrijving ruim aan hun trekken.
Het boek is geschreven vanuit verschillende perspectieven, dus steeds een andere invalshoek, heel knap gedaan. Je voelt dat er iets broeit, dat er een duister verleden is waar je meer van wilt weten. Het gezin Geel wordt danig onder de loep genomen, net als de verschillende medewerkers van de uitgeverij van Thomas G.
Hilarisch zijn de beschrijvingen van de zwangere Lucie, de partner van journalist Joris en met name Joris’ visie op de hedendaagse zwangerschapscultuur met bijbehorende moedermaffia is erg scherp neergezet.
Minder boeiend vind ik de date van dochter Leonie met ene Katelijne. Ik mis de noodzaak van deze kermisachtige gebeurtenis voor het verhaal, het komt mij een beetje gezocht over.
Diverse thema’s zijn in het verhaal verweven, zoals loyaliteit, vreemdgaan, geboorte en dood, niet bepaald de meest lichtzinnige onderwerpen. Elke zin van Noordervliet is raak, er is weinig overbodige vulling, in alles zit een dubbele laag waar je over na blijft denken.
Laat je niet ontmoedigen door een paar dure woorden, ze horen bij de sfeer van het boek en het is voor het volgen van het verhaal echt niet nodig ze allemaal op te zoeken, al heb ik dat zelf wel gedaan. Noordervliet is een ware woordkunstenaar!