Solide plot tussen luchtig en ernstig in

Dat Merho zo ongeveer een halve eeuw lang de geestelijke vader was van De Kiekeboes, is algemeen bekend. Dat hij daarnaast een thrillerfanaat is, en altijd al zelf een thriller wilde schrijven, was voor de meeste fans wellicht een verrassing. Nadat hij Vlaanderens meest gelezen strip ter adoptie afstond aan andere tekenaars en scenaristen, vond hij eindelijk de tijd om die andere kant van zichzelf te laten zien. Ondanks de associatie met de strips, koos hij ervoor dat te doen onder zijn tekenaarspseudoniem.

Werner Brabants schrijft als Webra een succesvolle thrillerserie met als hoofdpersonage Thomas Tender. Na veertig delen komt er eindelijk een verfilming. Zelf wil Webra weleens wat anders en werkt hij aan een boek over een intrige in het Vaticaan. Over de film is hij niet tevreden en het is niet bepaald een geheim dat hij niet over de regisseur te spreken is. Een en ander wordt op de spits gedreven als de regisseur komt te overlijden. Moord. En de wijze waarop is precies diegene die Webra heeft beschreven in zijn nog niet verschenen boek over het Vaticaan. Webra is dan ook hoofdverdachte. Samen met superfan Caroline gaat hij op zoek naar de ware moordenaar.

Merho heeft 52 niet heel lange hoofdstukken nodig om het mysterie uit de doeken te doen. Bij monde van Webra als ik-verteller volgt de lezer de speurtocht, en krijgt die ook inzicht in het privéleven en de besognes van het hoofdpersonage. De plot wordt af en toe onderbroken door een nevenverhaal dat zich afspeelt in het Vaticaan anno 2099, net op het ogenblik dat een nieuwe paus dient te worden verkozen. Wat beide plots met elkaar te maken hebben, is aan de lezer om te ontdekken.

Wat snel duidelijk is: Webra is Merho. En dan gaat het niet om de opvallende parallellen als het pseudoniem of het nevenproject, zelfs niet over het feit dat Merho zelf ooit ook boos openlijk afstand nam van een verfilming van De Kiekeboes. Het is de vertelstijl die opvalt. Een van de belangrijkste redenen waarom de strips zo geliefd zijn, is het gebruik van woordspelingen die verwijzen naar de realiteit. Ook in dit boek kan Merho het niet laten enkele van zulke woordgrapjes toe te voegen. De naam Webra zelf is er natuurlijk zo eentje, maar daar blijft het niet bij. Merho overdrijft niet, het is per slot van rekening geen stripverhaal, maar het tovert wel eens een glimlach op het gelaat van de lezer. Daarnaast zijn er ook best wat andere woordgrapjes. Wie de stripverhalen kent, krijgt onvermijdelijk het beeld voor ogen van Konstantinopel die spitsvondigheden uitkraamt waarbij een vleugje maatschappijkriek niet ontbreekt. Zoals: parkeren in Antwerpen, duidelijk iets waar Merho mee in zijn maag zit. Zelfs de kardinalen in 2099 die een nieuwe paus verkiezen, kunnen het niet laten af en toe zo’n woordspeling uit te braken. Sommige zijn goed en grappig, andere wat aan de flauwe kant. Maar het maakt dat deze thriller lezen nooit een straf is.

Looklucht laat zich vlot lezen en dat komt niet alleen door de humor. Die is immers sporadisch. Het zijn de soepele schrijfstijl en het verhaal zelf die dit een aangenaam leesbare thriller maken. De plot is echt wel doordacht en hoewel niet superspannend, blijf je voortdurend nieuwsgierig naar hoe een en ander nu precies in elkaar zit. Eenmaal in het verhaal blijkt wegleggen bijzonder moeilijk. Het is niet de beste thriller die Vlaanderen ooit heeft voortgebracht, maar hij is absoluut niet slecht. Merho brengt een solide en geslaagd verhaal zonder veel ingewikkeldheden dat ergens tussen luchtigheid en sérieux in zweeft.