Erg braafjes

Vlak voor Kerstmis is Vladimir Oeltsjenko met de auto op weg naar de Hoge Venen. Over de besneeuwde wegen rijdt hij naar Coccola, een “Centrum ter Bevordering van de Glimlach en Vriendelijkheid”. Hij wil daar eigenlijk niet zijn maar Lieselotte, zijn knappe therapeute op wie hij stiekem verliefd is, ging er een weekje uitrusten, zo was hij te weten gekomen. Zijn initiatief om er zelf ook naartoe te gaan, neigt naar stalking maar zelf ziet hij dat anders. Hij is vijftig en nog steeds op zoek naar de liefde die hij nooit gevonden of gevoeld heeft en misschien wordt dit het wel? Het loopt niet helemaal zoals het had moeten lopen…

Kristien Hemmerechts (1955) is ondertussen al een tijdje actief al schrijfster. Ze debuteerde in 1986 in het Engels en in 1987 in het Nederlands. Ze levert gemiddeld jaarlijks een fictieboek af en publiceerde daartussen ondertussen ook al een tiental non-fictieboeken. Wolf is haar 31ste fictieboek, perfect op schema afgeleverd dus.

Vladimir Oeltsjenko had eigenlijk Alexander moeten heten maar zijn Russische grootmoeder nam hem vijf dagen na zijn geboorte bij zijn moeder weg en veranderde zijn naam. Dat is tenminste één versie van het verhaal. Volgens een andere versie stemde zijn moeder ermee in omdat ze zelf niet voor hem kon zorgen op dat ogenblik. De grootmoeder, door iedereen Baba genoemd, heerste altijd als een mater familias over het gezin en nu Vladimir vijftig is, doet ze dat nog steeds, ook al wordt ze negentig. De verhoudingen in de familie zijn niet goed en Vladimir heeft met de meesten weinig contact. Hij woont samen met Leander, een Vlaamse, zwarte en blinde stand-up comedian. Vladimir is zijn chauffeur en pianist maar nu Leander met een longontsteking in het ziekenhuis ligt en er geen optredens zijn, heeft hij tijd voor een weekje in de Hoge Venen.

Het boek wordt verteld in de derde persoon maar de lezer staat toch heel dicht bij Vladimir. Een groot deel van het boek bestaat immers uit wat Vladimir denkt, en uit herinneringen van vroeger die hij ophaalt, wat het boek een hoog ik-gehalte geeft. Terwijl Vladimir naar Coccola rijdt, leert de lezer hem mondjesmaat beter kennen en worden kleine brokjes informatie gevoerd die wisselend te maken hebben met zijn huidige leven, zijn vroegere leven, of de relaties binnen zijn familie. Tijdens zijn korte verblijf in Coccola en in de periode erna, worden de gaten hiertussen langzaamaan gedicht.

Wolf is een boek met een traag ritme. Intermenselijke relaties staan centraal, de weinige actie is daaraan ondergeschikt. Hemmerechts analyseert wat Vladimirs vreemde jeugd, onder het juk van een dominante grootmoeder, met hem heeft gedaan en of het dat is waardoor hij de liefde maar niet kan vinden. Ze bekijkt wie de andere mensen zijn of waren in Vladimirs leven en wat zij voor hem betekend hebben. Is Vladimir een man om bang van te zijn, of is hij een mak slachtoffer van de omstandigheden? In ieder geval past de figuur van Vladimir perfect binnen het oeuvre van Hemmerechts. Ze staat erom bekend dat ze schrijft over mensen die op zoek zijn naar liefde en over mensen die moeilijk communiceren en daardoor wat lastiger in het leven staan. Vladimir is zo iemand. De grens tussen verder breien aan een oeuvre en in herhaling vallen is daarom wat vaag.

Wolf is wel aangenaam om te lezen maar geen pottenbreker. Het is heel genietbare lectuur waarin de dingen die voor Vladimir belangrijk zijn geweest, heel gedoseerd worden overgebracht. Hemmerechts heeft genoeg ervaring om dat kundig tot een goed einde te brengen. Maar het blijft heel braafjes allemaal. Hemmerechts publiceerde in het (recente) verleden al prikkelender dingen.