Lezersrecensie
De kapiteinspet gaat af voor Ben en Annemiek !
Heel wat mensen hebben grote dromen die kleiner zijn dan hun angsten. Of zoals Muhammad Ali ooit zei: 'If your dreams don't scare you, they're not big enough!' Sommigen verkleinen hun koudwatervrees door zich grondig voor te bereiden en springen dan in het diepe! Toen Ben Rutte en zijn partner Annemiek aan hun driejarige bootreis begonnen, moesten ze nog zeezeiler worden.
Voortgedreven door de passaatwinden zeilden ze westwaarts via Kaapverdië naar de Cariben, het Panama-kanaal, de Pacific met de Markiezen en de Tuamotu-archipel als adembenemende hoogtepunten, Nieuw-Zeeland, Australië, Zuid-Afrika en de Azoren die hen, bijna drie jaar later en 35.000 mijlen verder, de weg wezen naar de thuishaven van de Blue Pinquin (met 'q').
DE HUIK NAAR DE WIND HANGEN!
Het reilen en zeilen heeft meestal veel weg van een rollercoaster vol indrukken, emoties, uitdagingen, schrikmomenten en chillen op een hemelse ankerplek. Ondanks de bloeiende koraalriffen, geelstaarttonijnen, luchten vol rood woestijnzand, eilandparadijsjes in de Pacific, een betoverende onderwaterwereld of het turen in de borrelende lavahaard van een vulkaankrater, is dit toch een reis van 'niets voor niets'. Aan boord zijn er weinig rustmomenten en worden er aardig wat wenkbrauwen gefronst. Ongewenste geluiden, verontrustende weerkaarten, de slinkende zoetwatervoorraad, een lekkage, een gescheurd zeil of een vliegende vis die keihard tegen je voorhoofd knalt... vragen om koudbloedigheid en creativiteit.
En dat is nog niets in vergelijking met 'alarmfase rood' waarin de kwetsbaarheid van twee mensen in een tien meter lange (of korte) boot pijnlijk zichtbaar wordt. Als er plots een tanker, een flathoog cruiseschip of een oorlogsbodem uit de mist opdoemt, de bliksem dreigt in te slaan, de motor uitvalt (gelukkig niet op de oceaan), je in een hoosnacht door een massieve muur van water moet varen of de combinatie van wind en stroming je naar een rotskust of vlijmscherpe koraalskeletten drijft... dan staat het zweet in je handen. Het lijstje met zorgpunten kan trouwens moeiteloos worden uitgebreid! Wat had je gedacht van zoutwaterpiranha's?
ONRUSTWEKKEND
Wie over de blauwe planeet reist, kan niet om duurzaamheid of het gebrek eraan heen. Aan boord is de ecologische voetafdruk klein. Daar zorgen onder meer wind- en zonne-energie voor en een sterke vislijn die dikke dorades binnen hengelt. Op plekken waar de bevolking haar authenticiteit bewaart, worden lokale producten verhandeld en bestaat er een ingebakken respect voor de natuur. Dat zie je bij de Kuma-indianen in Panama en op veel archipels in the Pacific. Ga je naar de Indische oceaan met z'n drukke scheeps- en handelsroutes, dan vind je drijfplastic en ander afval. Ben en Annemiek steken hier en daar de handen uit de mouwen en tellen op één plek zo'n 700 aangespoelde teenslippers.
Meer kritische zin kun je verwachten na een bezoek aan de Cariben. Over door cruiseships en Amerikanen platgewalste eilanden schrijft Ben: 'De rol van plantage-eigenaren en slavendrijvers is overgenomen door hotelbazen, blanke toeristen en villabewoners.' Hij vergeet alleen de uitvergrote golfkarretjes te noemen die bezoekers behoeden voor het aan de grond zetten van hun voeten! Ben is ook niet mals voor een aantal collega-bootbezitters. 'Eigenaren van pronkjachten beschermen angstvallig hun bezittingen en houden daarmee ook het leven zelf buiten de deur,' zo klinkt het bitter.
TOPPER
Toch is dit geen boek waarin lang getreurd wordt. Met veel zin voor initiatief en volharding reven en ontreven deze schippers zich een eind over de wereldzeeën. Bovendien groeit de liefde voor hun 'Blue pinquin' met de dag en de mijl. Ze - een boot is altijd vrouwelijk - wordt als een onmisbare vriendin toegesproken. Op de mooiste dagen juicht en geniet ze. Op de kwaadste is ze een ware heldin! Dankzij zijn verbeelding, vertelkracht en uitgebreide woordenschat slaagt Ben Rutte erin om zijn lezers een plaatsje in de bijboot aan te bieden. Hoewel het zitje niet altijd comfortabel aanvoelt, is 'Dat nemen ze je nooit meer af' sublieme armchair travelling! Ook wie van het suspense genre houdt, komt hier aardig aan zijn trekken!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com
Voortgedreven door de passaatwinden zeilden ze westwaarts via Kaapverdië naar de Cariben, het Panama-kanaal, de Pacific met de Markiezen en de Tuamotu-archipel als adembenemende hoogtepunten, Nieuw-Zeeland, Australië, Zuid-Afrika en de Azoren die hen, bijna drie jaar later en 35.000 mijlen verder, de weg wezen naar de thuishaven van de Blue Pinquin (met 'q').
DE HUIK NAAR DE WIND HANGEN!
Het reilen en zeilen heeft meestal veel weg van een rollercoaster vol indrukken, emoties, uitdagingen, schrikmomenten en chillen op een hemelse ankerplek. Ondanks de bloeiende koraalriffen, geelstaarttonijnen, luchten vol rood woestijnzand, eilandparadijsjes in de Pacific, een betoverende onderwaterwereld of het turen in de borrelende lavahaard van een vulkaankrater, is dit toch een reis van 'niets voor niets'. Aan boord zijn er weinig rustmomenten en worden er aardig wat wenkbrauwen gefronst. Ongewenste geluiden, verontrustende weerkaarten, de slinkende zoetwatervoorraad, een lekkage, een gescheurd zeil of een vliegende vis die keihard tegen je voorhoofd knalt... vragen om koudbloedigheid en creativiteit.
En dat is nog niets in vergelijking met 'alarmfase rood' waarin de kwetsbaarheid van twee mensen in een tien meter lange (of korte) boot pijnlijk zichtbaar wordt. Als er plots een tanker, een flathoog cruiseschip of een oorlogsbodem uit de mist opdoemt, de bliksem dreigt in te slaan, de motor uitvalt (gelukkig niet op de oceaan), je in een hoosnacht door een massieve muur van water moet varen of de combinatie van wind en stroming je naar een rotskust of vlijmscherpe koraalskeletten drijft... dan staat het zweet in je handen. Het lijstje met zorgpunten kan trouwens moeiteloos worden uitgebreid! Wat had je gedacht van zoutwaterpiranha's?
ONRUSTWEKKEND
Wie over de blauwe planeet reist, kan niet om duurzaamheid of het gebrek eraan heen. Aan boord is de ecologische voetafdruk klein. Daar zorgen onder meer wind- en zonne-energie voor en een sterke vislijn die dikke dorades binnen hengelt. Op plekken waar de bevolking haar authenticiteit bewaart, worden lokale producten verhandeld en bestaat er een ingebakken respect voor de natuur. Dat zie je bij de Kuma-indianen in Panama en op veel archipels in the Pacific. Ga je naar de Indische oceaan met z'n drukke scheeps- en handelsroutes, dan vind je drijfplastic en ander afval. Ben en Annemiek steken hier en daar de handen uit de mouwen en tellen op één plek zo'n 700 aangespoelde teenslippers.
Meer kritische zin kun je verwachten na een bezoek aan de Cariben. Over door cruiseships en Amerikanen platgewalste eilanden schrijft Ben: 'De rol van plantage-eigenaren en slavendrijvers is overgenomen door hotelbazen, blanke toeristen en villabewoners.' Hij vergeet alleen de uitvergrote golfkarretjes te noemen die bezoekers behoeden voor het aan de grond zetten van hun voeten! Ben is ook niet mals voor een aantal collega-bootbezitters. 'Eigenaren van pronkjachten beschermen angstvallig hun bezittingen en houden daarmee ook het leven zelf buiten de deur,' zo klinkt het bitter.
TOPPER
Toch is dit geen boek waarin lang getreurd wordt. Met veel zin voor initiatief en volharding reven en ontreven deze schippers zich een eind over de wereldzeeën. Bovendien groeit de liefde voor hun 'Blue pinquin' met de dag en de mijl. Ze - een boot is altijd vrouwelijk - wordt als een onmisbare vriendin toegesproken. Op de mooiste dagen juicht en geniet ze. Op de kwaadste is ze een ware heldin! Dankzij zijn verbeelding, vertelkracht en uitgebreide woordenschat slaagt Ben Rutte erin om zijn lezers een plaatsje in de bijboot aan te bieden. Hoewel het zitje niet altijd comfortabel aanvoelt, is 'Dat nemen ze je nooit meer af' sublieme armchair travelling! Ook wie van het suspense genre houdt, komt hier aardig aan zijn trekken!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van maryse
Gesponsord
Claire’s nieuwe leven wankelt wanneer haar verleden zich opnieuw aandient, en de zoektocht naar haar verdwenen zusje onthult een waarheid die gevaarlijker is dan elke leugen. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
