Verdwaalde levens !

Als Stephen Fry het werk van deze schrijver 'absolutely first class' noemt, dan weet je dat 'Een moord in november' geen dertien-in-een-dozijn-boek is! De locatie is alvast niet doorsnee. Van oud-student Simon Mason mag je verwachten dat je op een geloofwaardige manier wordt meegenomen naar een misdaadmysterie in een 'college' van de prestigieuze Oxford-universiteit.

EEN KNETTEREND DUO !
En je krijgt meteen waar voor je geld. Tussen het rechercheursduo Wilkins en Wilkins heerst een permanent spanningsveld dat weinig te maken heeft met het complexe moordonderzoek zelf maar des te meer met de emotionele instabiliteit van Ryan. Je zou van borderline-gedrag kunnen spreken, 'een soort niet-denken vol kolkende gevoelens' volgens de auteur. Reken er dus maar op dat Ryan zijn partner Ray, die alles volgens het boekje doet en getuigen respectvol behandelt, tot wanhoop drijft.

De ontembaarheid van de flamboyante collega leidt tot uit de hand lopende situaties, waar ook het Tuchtcollege lucht van krijgt, en een zwaar beledigde rector van een academie die éénendertig Britse Premiers heeft afgeleverd! Enig superioriteitsgevoel en de bijbehorende lange tenen is 'the university' niet vreemd! Anderzijds breekt Ryan de geregeld vastlopende speurtocht op een ingenieuze manier open. Hoe ver kan dit 'enfant terrible' gaan tot het lijntje knapt?

JEZELF VERLIEZEN
Simon Mason besteedt aandacht en zorg aan zijn personages. Voor de tragiek in dit verhaal moet je bij de Syrische vluchteling Ameena zijn. Het oorlogsdrama is voor de jonge juriste ook een familiedrama dat haar een trauma bezorgd heeft. In haar hoofd is een cocktail van haat, wraak en rabiaat geloof ontstaan. Gaat ze aan dit destructieve denken ten onder of... haalt het 'leitmotiv' ('De meeste dingen zijn gewoon blunders.') haar in?

Tussen deze met zichzelf en anderen vechtende karakters, loopt er ook een engeltje rond. Ryan junior, het zoontje van, is de innemende mascotte van deze getergde fictiewereld met een groot realiteitsgehalte. De kleine wijsneus die zijn vader probeert op te voeden, vertedert iedereen en krijgt het zelfs voor elkaar de gespannen werksfeer enigszins te ontdooien.

VAKKENNIS
Zoals Stephen Fry suggereert, slaagt Simon Mason over de hele lijn voor dit auteursexamen! Hij brengt originaliteit, niet alleen op het vlak van personages, ook door het kiezen voor een tegendraads plot: slachtoffer, dader en motief blijven lange tijd onbekend. Ondanks deze gedurfde aanpak verlies je nooit je belangstelling voor de ontwikkeling van dit verhaal. Als de puzzelende lezer sneller wil denken dan de schrijver zal hij zich schrap moeten zetten! Het rechercheteam verbaast namelijk zichzelf...

Simon Mason communiceert op een prettig-gedoseerde manier. Daarbij wisselt hij vaart, beschouwing, getuigenverhoren en sfeermomenten met elkaar af. Bovendien schudt hij geregeld een stijlfiguur uit de mouw, zoals: 'Achter het huis stonden kale bomen met de stramheid van een oude man.' Op inhoud én verpakking valt niets af te dingen!

MEER, MEER, MEER...
Deze in het Nederlands debuterende Brit, heeft nog veel moois op de plank liggen! Hoe enthousiaster de lezers, hoe sneller de vertalingen zullen volgen! En, geef toe, niemand wil toch de geniale rouwdouwer Ryan Wilkins kwijtraken!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/