Lezersrecensie
Orwelliaanse praktijken !
In haar meest recente boek legt Marion Pauw de vinger in meer dan één wonde! Dit is geen verhaal voor watjes... en dat mag best als een compliment klinken. Tussen de hoofdpersonages heerst zwijgende bitterheid, die de ouders-kinderen-relaties en de broer-zus-verhouding danig verzuren. Maar ook de satellietkarakters laten niet het achterste van hun tong zien. Wat voor Mia begint als een herbronnende reis naar Tasmanië - haar geboorte-eiland én dat van de auteur - krijgt snel een onverwachte wending.
DE ENE JEUGD IS DE ANDERE NIET
Terwijl de ik-persoon vooral warme herinneringen aan haar Tasmaanse jaren heeft, komt broer Max met een autobiografisch boek over zijn tijd op een internaat voor moeilijk opvoedbare jongeren waar lijfstraffen, manipulatie en andere vernederingen aan de orde van de dag waren. Hoewel Mia het verhaal, dat een dystopische sfeer oproept, eerst niet wil lezen, kiest ze gaandeweg voor een zoektocht waarop niet iedereen zit te wachten.
Dankzij haar kennis van de Aboriginal-cultuur kan de schrijfster Jo creëren, de buurvrouw die een betere moeder en opvoeder voor Mia was. Jo is de spreekbuis van een teloorgegane gemeenschap waarin respect voor de natuur centraal stond, mensen gelijkwaardig waren en er geen begrippen als zonde en boetedoening bestonden, christelijke waarden die de kolonisten meebrachten en in de hoofden van de internaatbestuurders achterlieten. In 'Jij bent het licht' zorgt Jo voor het morele tegengewicht!
BEZIELDE STEM
Het mag duidelijk zijn dat dit een geëngageerd boek is. Binnen foute opvoedingssystemen klaagt Marion Pauw ook ouders aan die niet-volgzame kinderen als een probleem zien. De eigenzinnige Max zou wel autistisch en/of hoogbegaafd kunnen zijn, misschien met ADHD-trekjes, een kind dat snel als vreemd wordt gezien omdat het buiten de lijntjes kleurt.
Om deze en andere redenen is dit boek veel meer een roman met een spanningslijntje dan een thriller, een etiket waar uitgeverijen, gedreven door commerciële doeleinden, vaak te kwistig mee omgaan. Hiermee doe je noch de lezer, noch de auteur recht! Terwijl thrillers en detectives altijd een geestelijke ontsnappingsweg bieden, kijk je hier in een genadeloze spiegel van de menselijke ziel!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
DE ENE JEUGD IS DE ANDERE NIET
Terwijl de ik-persoon vooral warme herinneringen aan haar Tasmaanse jaren heeft, komt broer Max met een autobiografisch boek over zijn tijd op een internaat voor moeilijk opvoedbare jongeren waar lijfstraffen, manipulatie en andere vernederingen aan de orde van de dag waren. Hoewel Mia het verhaal, dat een dystopische sfeer oproept, eerst niet wil lezen, kiest ze gaandeweg voor een zoektocht waarop niet iedereen zit te wachten.
Dankzij haar kennis van de Aboriginal-cultuur kan de schrijfster Jo creëren, de buurvrouw die een betere moeder en opvoeder voor Mia was. Jo is de spreekbuis van een teloorgegane gemeenschap waarin respect voor de natuur centraal stond, mensen gelijkwaardig waren en er geen begrippen als zonde en boetedoening bestonden, christelijke waarden die de kolonisten meebrachten en in de hoofden van de internaatbestuurders achterlieten. In 'Jij bent het licht' zorgt Jo voor het morele tegengewicht!
BEZIELDE STEM
Het mag duidelijk zijn dat dit een geëngageerd boek is. Binnen foute opvoedingssystemen klaagt Marion Pauw ook ouders aan die niet-volgzame kinderen als een probleem zien. De eigenzinnige Max zou wel autistisch en/of hoogbegaafd kunnen zijn, misschien met ADHD-trekjes, een kind dat snel als vreemd wordt gezien omdat het buiten de lijntjes kleurt.
Om deze en andere redenen is dit boek veel meer een roman met een spanningslijntje dan een thriller, een etiket waar uitgeverijen, gedreven door commerciële doeleinden, vaak te kwistig mee omgaan. Hiermee doe je noch de lezer, noch de auteur recht! Terwijl thrillers en detectives altijd een geestelijke ontsnappingsweg bieden, kijk je hier in een genadeloze spiegel van de menselijke ziel!
Lees meer op: https://inktkoelie.blogspot.com/
1
Reageer op deze recensie
