fascinerend debuut

Verhaallijn
Aram, een televisiepresentator, is zijn baan kwijtgeraakt nadat hij tijdens een van zijn shows een kind per ongeluk zwaar heeft verwond.
Hij zit al een hele tijd thuis, er komt niets uit zijn handen. Zelfs wanneer zijn vriendin, een rechercheur, aangeeft hem te verlaten, geeft hij nauwelijks een kik.
Dan stuit hij op het dossier van de verdwijningszaak van Pandora en ontdekt tot zijn grote schrik daarin de naam van een jeugdvriend die ooit door hem in de steek is gelaten.

Cover
Op basis van de cover van het boek zou ik het zelf niet snel hebben uitgekozen. Het heeft een wat surrealistisch uiterlijk wat mij niet erg aanspreekt.

Titel
De Kamers… Ik had in het begin van het verhaal geen idee waar deze titel betrekking op had, maar halverwege het verhaal werd het me duidelijk.

Auteur
Lucas de Waard: dramaschrijver, scenarist, columnist, copywriter.
Hij studeerde in 2009 af aan een schrijversopleiding in Utrecht. Hij schreef o.a. voor diverse theaterproducties en het Brabants Dagblad.
Lucas is behalve freelancer ook verbonden aan uitgeverij De Geus, waar in 2015 “De Kamers” verschijnt.

Personages
Het verhaal verspringt steeds tussen verschillende hoofdpersonages. Aram, Pandora en Bo, Aram’s jeugdvriend, wisselen elkaar af in vrij korte hoofdstukjes. Dat vond ik behoorlijk verwarrend. Soms duurde het even voordat ik in de gaten had over welke van de twee mannen het ging. Vooral omdat ze beiden een ietwat vreemd karakter hebben.
Daarnaast maken we kennis met (ex-)vriendin Liz, Psychotherapeut Joep en huisgenootje Femke.

Mijn leeservaring
Ik heb het boek met plezier gelezen. Ik had het al snel uit, kon het moeilijk aan de kant leggen. Helaas miste ik wel een flinke dosis spanning. Ik hoopte een beetje op een ‘whodunit’ a la “De waarheid over de zaak Harry Quebert”, maar in De Kamers was al vanaf het begin duidelijk hoe het in elkaar zat. Dat vond ik een beetje jammer.

Een van De Waard’s sterke punten is het neerzetten van krachtige dialogen. Vooral de gesprekken tussen Aram en Joep zijn zeer sterk geschreven. Geen “hij zei/en toen zei ik”-opsommingen, maar duidelijke, krachtige korte zinnetjes (die soms zelfs maar uit één woord bestaan) die niets aan de verbeelding overlaten.

Het einde was onverwacht. Wat mij betreft ook wat ongeloofwaardig, maar het verklaart wel direct de zin die ik tegen kwam op zijn internetpagina: “…en wat betreft het bestaan van superkrachten heeft hij goede hoop.”

Ik ben nooit zo van het toekennen van sterren aan een boek, maar omdat ik dit boek van uitgeverij De Geus heb ontvangen als recensie-exemplaar, zal ik het dit keer wel doen. Wat mij betreft *** sterren.