Onleesbaar

Ik ben er meerdere keren in begonnen omdat het steeds maar weer werd aangeraden door menigeen wiens mening ik respecteerde. En elke keer strandde ik weer op abominabele schrijfstijl. Zo schrijf je op de middelbare school, superlatieven, tot in details beschreven personen. Maar goed, het zit nu weer in mijn tas, volgende week lig ik een aantal dagen in het ziekenhuis met alle tijd om dit monster voor eens en voor altijd een eind beoordeling te geven. Hoewel ik ben nu bezig met “raam, sleutel” van Robbert Welagen en het zal heel moeilijk worden dat te overtreffen. En ter geruststelling, ik neem natuurlijk meer boeken mee. Een mens mag nooit zonder boeken komen te staan.
Gegroet.