Lezersrecensie
Vol verbazing met open mond heb ik het einde gelezen, die zag ik niet aankomen… of was dat toch niet het einde
Tijgerlelie - Marion Pauw (ebook)
Marion is voor het boek tijgerlelie geïnspireerd door haar deelname aan expeditie Robinson, waar overleven en vooral groepsdynamiek centraal staan.
Lillian Torres (Lilli) is schrijfster, zij schrijft vooral als ghostwriter, leeft een teruggetrokken leven zoveel mogelijk in de anonimiteit.
Lilli gaat starten met een autobiografie van Sergio Rob een lifestyle goeroe. Gedurende dit project worden er steeds vaker dingen uit het verleden opgerakeld. Ze is dit keer vastbesloten te gaan uitzoeken wat er jaren geleden in de Pyreneeën is gebeurd, met de hoop het eindelijk los te kunnen laten.
Het boek neemt je frequent mee naar het verleden waar Lilli, toen begin 20, met haar huisgenoten 2 maanden in een hotel heeft gezeten in de Pyreneeën. Het hotel is van haar oom en tante. De winters zijn extreem door de hevige sneeuwval kan je 2 maanden lang nergens naartoe en zit je letterlijk opgesloten in het hotel. De huisgenoten hebben er veel zin in, tot dat Almer op het laatste moment een oude vriendin Monica wil meenemen.
Monica neemt het niet zo nauw met regels en afspraken en lijkt al snel alles manipulatief naar d’r hand te zetten. De groep lijkt haar volledig te vertrouwen en Lili wordt steeds meer buitenspel gezet in haar eigen vriendengroep. Tot dat het volledig uit de hand loopt en het noodlot toeslaat.
Een verhaal over vriendschap, buitensluiten, groepsdruk en trauma’s overwinnen!
De vriendengroep is goed uitgewerkt, iedereen heeft zijn eigen rol en karakter. Je krijgt er goed beeld bij hoe iemand in het echt zal zijn. Het is interessant om te lezen hoe groepsdynamica werkt en hoe dat wordt uitvergroot bij bijzondere omstandigheden in dit verhaal. Daar zie je heel goed de ervaring van expeditie Robinson terug komen.
Vol verbazing met open mond heb ik het einde gelezen, die zag ik niet aankomen… of was dat toch niet het einde. Zoals Marion mooi schrijft “het grote voordeel van fictie is dat je je eigen einde kunt verzinnen”.
Marion is voor het boek tijgerlelie geïnspireerd door haar deelname aan expeditie Robinson, waar overleven en vooral groepsdynamiek centraal staan.
Lillian Torres (Lilli) is schrijfster, zij schrijft vooral als ghostwriter, leeft een teruggetrokken leven zoveel mogelijk in de anonimiteit.
Lilli gaat starten met een autobiografie van Sergio Rob een lifestyle goeroe. Gedurende dit project worden er steeds vaker dingen uit het verleden opgerakeld. Ze is dit keer vastbesloten te gaan uitzoeken wat er jaren geleden in de Pyreneeën is gebeurd, met de hoop het eindelijk los te kunnen laten.
Het boek neemt je frequent mee naar het verleden waar Lilli, toen begin 20, met haar huisgenoten 2 maanden in een hotel heeft gezeten in de Pyreneeën. Het hotel is van haar oom en tante. De winters zijn extreem door de hevige sneeuwval kan je 2 maanden lang nergens naartoe en zit je letterlijk opgesloten in het hotel. De huisgenoten hebben er veel zin in, tot dat Almer op het laatste moment een oude vriendin Monica wil meenemen.
Monica neemt het niet zo nauw met regels en afspraken en lijkt al snel alles manipulatief naar d’r hand te zetten. De groep lijkt haar volledig te vertrouwen en Lili wordt steeds meer buitenspel gezet in haar eigen vriendengroep. Tot dat het volledig uit de hand loopt en het noodlot toeslaat.
Een verhaal over vriendschap, buitensluiten, groepsdruk en trauma’s overwinnen!
De vriendengroep is goed uitgewerkt, iedereen heeft zijn eigen rol en karakter. Je krijgt er goed beeld bij hoe iemand in het echt zal zijn. Het is interessant om te lezen hoe groepsdynamica werkt en hoe dat wordt uitvergroot bij bijzondere omstandigheden in dit verhaal. Daar zie je heel goed de ervaring van expeditie Robinson terug komen.
Vol verbazing met open mond heb ik het einde gelezen, die zag ik niet aankomen… of was dat toch niet het einde. Zoals Marion mooi schrijft “het grote voordeel van fictie is dat je je eigen einde kunt verzinnen”.
1
Reageer op deze recensie
