'Voor je weggaat': aardig boek voor tussendoor

Het verhaal begint op 27 juni 2013, de dag dat Zoë haar man Ed verliest in een verkeersongeluk. Zoë heeft het er erg moeilijk mee. In de loop van het boek denkt ze terug aan belangrijke momenten in hun relatie en vraagt zich af of ze het overlijden van Ed had kunnen voorkomen.

Een pakkend eerste hoofdstuk zorgt ervoor dat de lezer meteen wordt meegenomen in de gebeurtenissen in het leven van hoofdpersoon Zoë. De schrijfstijl is toegankelijk: geen lange zinnen of moeilijke woorden, maar kort en krachtig.
Na de eerste hoofdstukken blijft het verhaal jammer genoeg een beetje oppervlakkig: gebeurtenissen volgen elkaar (te?) snel op en de personages worden niet echt uitgewerkt.

De hoofdstukken vormen een opsomming van de belangrijkste dagen in de relatie van Zoë en Ed, waarin Zoë telkens opnieuw wakker wordt aan het begin van de dag en aan het einde van de dag in slaap valt. Net op het moment dat door deze herhaling de sleur in het verhaal dreigt te sluipen, gebeurt er iets onverwachts en blijft het verhaal toch boeien.
Door de opbouw van het boek wordt er duidelijk naar een einde toegewerkt; de dag van het overlijden van Ed. Daar toch nog een verrassende twist: lukt het Zoë toch zijn overlijden te voorkomen?

Als je als lezer met het onderwerp ‘omgaan met overlijden’ in aanraking bent gekomen, kun je in het verhaal veel herkenning terugvinden. Het gevoel van fictie overheerst bij het lezen van dit verhaal, samen met wat melancholie: was dit in het echte leven maar mogelijk.

Al met al een leuk opgezet verhaal met een mooie achterliggende gedachte over het leven. Helaas niet zo verrassend als gehoopt naar aanleiding van de flaptekst en eerste hoofdstuk van het boek, maar vermakelijk genoeg om een volgend boek van deze auteur te willen lezen.