Lezersrecensie
Gewoonweg Bangelijk Goed
Ik heb lang moeten wachten om dit boek te kunnen lezen, maar eindelijk was het mijn beurt om dit fantastische boek te mogen lezen.
Als Lars Bjorn, de baas van de afdeling geweldsdelicten/moordzaken aan een hartaanval overlijdt, maakt dit een diepe indruk op verschillende leden van de afdeling Q (cold cases). Assads verleden is nauw verweven met dat van Lars en diens broer. Ook Gordon heeft veel te danken aan hem.
De Spaanse journalist Joan maakt een reportage over het 2117de verdronken bootvluchteling en slachtoffer van mensensmokkelaars aan de Middellandse Zee. Alleen blijkt dat ze eerst werd neergestoken en dat er terroristen aan boord waren. Assad kent de oude vrouw en op de foto staan ook zijn vrouw en dochter die hij dood waande.
Na 2 jaar afwezigheid komt ook Rose terug opdagen nadat Assad zijn ware verhaal tegen haar vertelde. Aangezien afdeling Q in feite een soort familie is, worden ook de andere leden op de hoogte gesteld en zonder enige twijfel beslissen ze om hem te helpen bij, de zoektocht naar zijn doodgewaande gezin en de terrorist die hen al die tijd gevangen hield.
Dan is ook nog een losgeslagen Deense jongeman die een bloedbad wil aanrichten als hij 2117 overwinningen heeft behaald in zijn computerspel. Dat nummer is geïnspireerd door die krantenfoto. Hij belt anoniem naar de politie om te laten weten wat hij van plan is. Gordon neemt de telefoon aan en bouwt een soort band op met de would-be aanslagpleger.
Als je de vorige boeken niet hebt gelezen, denk ik dat het een beetje moeilijk is om deze verhaallijnen helemaal te volgen; Het boek staat weliswaar op zichzelf, maar als je de achtergronden en de gebeurtenissen uit het vorige boek kent, zal je dit verhaal beter kunnen volgen. De hele serie is trouwens fantastisch, dus is het echt geen tijdverlies als je de eerdere boeken ook leest. Omdat het voor een groot deel over Assads familie gaat, is dit boek ook een stuk persoonlijker dan de andere delen waarin Carl meestal de hoofdrol speelt. In het vorige boek was er veel aandacht voor de belevenissen van Rose en Gordon dus misschien is er een beurtrol ontstaan.
Het verhaal is zoals altijd heel erg spannend en heeft Adler-Olsen z’n huiswerk erg goed gemaakt. Zo is het is o.a. erg interessant om te lezen hoe Denemarken werd betrokken bij de zoektocht naar Saddams massavernietegingswapens of over de geschiedenis van Oost-Duitse gevangenissen dat me koude rillingen bezorgde.
Het meest jammere is dat het altijd lang wachten is tot de auteur een nieuw boek schrijft, maar als die zo goed blijven als deze, is dat het wachten wel waard. Er wordt trouwens ook al een tip gegeven waarover het volgende boek zou kunnen gaan. Waarschijnlijk komt Hardy en de zaak met het spijkerpistool terug aan de oppervlakte.
Als Lars Bjorn, de baas van de afdeling geweldsdelicten/moordzaken aan een hartaanval overlijdt, maakt dit een diepe indruk op verschillende leden van de afdeling Q (cold cases). Assads verleden is nauw verweven met dat van Lars en diens broer. Ook Gordon heeft veel te danken aan hem.
De Spaanse journalist Joan maakt een reportage over het 2117de verdronken bootvluchteling en slachtoffer van mensensmokkelaars aan de Middellandse Zee. Alleen blijkt dat ze eerst werd neergestoken en dat er terroristen aan boord waren. Assad kent de oude vrouw en op de foto staan ook zijn vrouw en dochter die hij dood waande.
Na 2 jaar afwezigheid komt ook Rose terug opdagen nadat Assad zijn ware verhaal tegen haar vertelde. Aangezien afdeling Q in feite een soort familie is, worden ook de andere leden op de hoogte gesteld en zonder enige twijfel beslissen ze om hem te helpen bij, de zoektocht naar zijn doodgewaande gezin en de terrorist die hen al die tijd gevangen hield.
Dan is ook nog een losgeslagen Deense jongeman die een bloedbad wil aanrichten als hij 2117 overwinningen heeft behaald in zijn computerspel. Dat nummer is geïnspireerd door die krantenfoto. Hij belt anoniem naar de politie om te laten weten wat hij van plan is. Gordon neemt de telefoon aan en bouwt een soort band op met de would-be aanslagpleger.
Als je de vorige boeken niet hebt gelezen, denk ik dat het een beetje moeilijk is om deze verhaallijnen helemaal te volgen; Het boek staat weliswaar op zichzelf, maar als je de achtergronden en de gebeurtenissen uit het vorige boek kent, zal je dit verhaal beter kunnen volgen. De hele serie is trouwens fantastisch, dus is het echt geen tijdverlies als je de eerdere boeken ook leest. Omdat het voor een groot deel over Assads familie gaat, is dit boek ook een stuk persoonlijker dan de andere delen waarin Carl meestal de hoofdrol speelt. In het vorige boek was er veel aandacht voor de belevenissen van Rose en Gordon dus misschien is er een beurtrol ontstaan.
Het verhaal is zoals altijd heel erg spannend en heeft Adler-Olsen z’n huiswerk erg goed gemaakt. Zo is het is o.a. erg interessant om te lezen hoe Denemarken werd betrokken bij de zoektocht naar Saddams massavernietegingswapens of over de geschiedenis van Oost-Duitse gevangenissen dat me koude rillingen bezorgde.
Het meest jammere is dat het altijd lang wachten is tot de auteur een nieuw boek schrijft, maar als die zo goed blijven als deze, is dat het wachten wel waard. Er wordt trouwens ook al een tip gegeven waarover het volgende boek zou kunnen gaan. Waarschijnlijk komt Hardy en de zaak met het spijkerpistool terug aan de oppervlakte.
1
Reageer op deze recensie
