Lezersrecensie
Afantasie als vernieuwend genre: klassiek Venetië in chiaroscuro
Dit (a)fantastische verhaal is fantastisch mooi proza over de teloorgang van de mores in de politieke arena, het Latijnse ‘memento mori’, naar de hervonden mores van het hart, het ‘memento vita’, in het Venetië rond 1800 en 1900. Temidden van hun alledaagse werkelijkheid gaan de vondeling Sebastien in de 19e eeuw en de verloren ziel Daniël begin 20e eeuw ieder op zich op hun eigen wijze op zoek naar het universele vraagstuk: wie ben ik? Het gevoel van zelf.
“Jij, de allergrootste schat van de hele wereld. Dat is wat Trovato betekent. Sebastien Trovato, jij bent gevonden. Voor altijd en eeuwig. Opgetild door Giuseppes grote, sterke armen en vanaf dat moment gedragen door onze harten.”
Het is een sfeervol magisch-realistisch historische roman over het voortvloeiende waterig samenspel van Venetië en hun bestuurlijke vormgeving door de tijd heen. Water kan elke vorm aannemen waarin je het giet. Uit alle brokstukken van Venetië, La Serenissima, laat Amanda Dykes de boodschap aflezen, dat iedereen als gefragmenteerd mens tot het wonderbaarlijke besef kan komen van z’n ware “vloeibare” vorm. Deze zoektocht in Venetië is opgeslagen in een mysterieus verdwenen boek, ‘Het boek van water’:
“Hier is hoop Daniel. Een onvoltooid verhaal.”
In het originele boek is het antwoord te vinden op de vraag hoe dit verhaal eindigt.
De cover spreekt voor zich. Deze roman heeft zeker een mythologische, Bijbelse en sprookjesachtige bijsmaak. Amanda Dykes neemt je mee in een wereld vol gevoel en kunst zonder andere bijbedoelingen dan op zoek te gaan naar onze oorsprong en universaliteit. Wie ben ik onder al deze kakofonie aan het ‘zijn’? Wie is die ik die zo dolgraag gevonden, gekend en geliefd wil zijn?
Dykes levert een knap staaltje schrijverskunst af die zijn weerga niet kent. In haar oorsprongsvertelling speelt water een grote rol. Het ontstaan van de mensheid laat ze samenvloeien met de boeiende ontwikkelingen in de wordingsgeschiedenis van Venetië zelf. Al die artefacten uit het verleden die we kunnen ervaren zijn de erfenis van onze voltooide tijd en verwijzen allemaal naar de onvoltooide mogelijkheden van de mens.
“Mozaïek… is de kunst van lege plekken. Gebroken dingen, verzameld als kostbaarheden en samengevoegd tot iets heel… anders. Oud, maar nieuw. Gebroken, maar heel.”
‘De vondeling van Venetië’ is psychologisch gezien een (a)fantastisch verhaal gebaseerd op historische feiten maar zonder die werkelijkheid in de gebruikelijke vorm of een voorstelling weer te geven - waardoor het verhaal over vergankelijk en wezenlijk Venetië en de mens, voor de lezer opdoemt uit een volledig en nieuwsgierigmakende schat aan te ontdekken leegte.
“Dit heeft dat. Gevoel! Schaduw en licht. Wanhoop! Hoop!”
“Misschien… maar geen vorm. Als je die net na de vorige had gezien, zou je niet hebben geweten wat dit moest voorstellen.”
In de ‘Noot van de auteur’ leer je de motieven van Amanda Dykes om ‘All the Lost Places’, de originele titel, uit die geschetste, steeds wederkerende vormloze leegte in de tijd te halen. Ik las het voordat ik me in het verhaal (met de oorspronkelijke titel ‘All the Lost Places’) stortte. Pas helemaal aan het voltooide verhaal op het eind las ik deze motivatie opnieuw en zag ik haar motief weer in een heel ander licht. Dat doet dit verhaal met je, het zet je aan het voelen, los van dominerende beelden over de wereld om je heen. Een leeservaring wat ik flabbergasting noem. De achterflaptekst in originele vorm doet daarom meer recht als opwarmer dan de Nederlandse versie, wanneer je wilt weten of dit verhaal wat voor jou is:
“When all of Venice is unmasked, one man's identity remains a mystery . . .
1807
When a baby is discovered floating in a basket along the quiet canals of Venice, a guild of artisans takes him in and raises him as a son, skilled in each of their trades. Although the boy, Sebastien Trovato, has wrestled with questions of his origins, it isn't until a woman washes ashore on his lagoon island that answers begin to emerge. In hunting down his story, Sebastien must make a choice that could alter not just his own future, but also that of the beloved floating city.
1904
Daniel Goodman is given a fresh start in life as the century turns. Hoping to redeem a past laden with regrets, he is sent on an assignment from California to Venice to procure and translate a rare book. There, he discovers a city of colliding hope and decay, much like his own life, and a mystery wrapped in the pages of that filigree-covered volume. With the help of Vittoria, a bookshop keeper, Daniel finds himself in a web of shadows, secrets, and discoveries carefully kept within the stones and canals of the ancient city . . . and in the mystery of the man whose story the book does not finish: Sebastien Trovato.”
“Jij, de allergrootste schat van de hele wereld. Dat is wat Trovato betekent. Sebastien Trovato, jij bent gevonden. Voor altijd en eeuwig. Opgetild door Giuseppes grote, sterke armen en vanaf dat moment gedragen door onze harten.”
Het is een sfeervol magisch-realistisch historische roman over het voortvloeiende waterig samenspel van Venetië en hun bestuurlijke vormgeving door de tijd heen. Water kan elke vorm aannemen waarin je het giet. Uit alle brokstukken van Venetië, La Serenissima, laat Amanda Dykes de boodschap aflezen, dat iedereen als gefragmenteerd mens tot het wonderbaarlijke besef kan komen van z’n ware “vloeibare” vorm. Deze zoektocht in Venetië is opgeslagen in een mysterieus verdwenen boek, ‘Het boek van water’:
“Hier is hoop Daniel. Een onvoltooid verhaal.”
In het originele boek is het antwoord te vinden op de vraag hoe dit verhaal eindigt.
De cover spreekt voor zich. Deze roman heeft zeker een mythologische, Bijbelse en sprookjesachtige bijsmaak. Amanda Dykes neemt je mee in een wereld vol gevoel en kunst zonder andere bijbedoelingen dan op zoek te gaan naar onze oorsprong en universaliteit. Wie ben ik onder al deze kakofonie aan het ‘zijn’? Wie is die ik die zo dolgraag gevonden, gekend en geliefd wil zijn?
Dykes levert een knap staaltje schrijverskunst af die zijn weerga niet kent. In haar oorsprongsvertelling speelt water een grote rol. Het ontstaan van de mensheid laat ze samenvloeien met de boeiende ontwikkelingen in de wordingsgeschiedenis van Venetië zelf. Al die artefacten uit het verleden die we kunnen ervaren zijn de erfenis van onze voltooide tijd en verwijzen allemaal naar de onvoltooide mogelijkheden van de mens.
“Mozaïek… is de kunst van lege plekken. Gebroken dingen, verzameld als kostbaarheden en samengevoegd tot iets heel… anders. Oud, maar nieuw. Gebroken, maar heel.”
‘De vondeling van Venetië’ is psychologisch gezien een (a)fantastisch verhaal gebaseerd op historische feiten maar zonder die werkelijkheid in de gebruikelijke vorm of een voorstelling weer te geven - waardoor het verhaal over vergankelijk en wezenlijk Venetië en de mens, voor de lezer opdoemt uit een volledig en nieuwsgierigmakende schat aan te ontdekken leegte.
“Dit heeft dat. Gevoel! Schaduw en licht. Wanhoop! Hoop!”
“Misschien… maar geen vorm. Als je die net na de vorige had gezien, zou je niet hebben geweten wat dit moest voorstellen.”
In de ‘Noot van de auteur’ leer je de motieven van Amanda Dykes om ‘All the Lost Places’, de originele titel, uit die geschetste, steeds wederkerende vormloze leegte in de tijd te halen. Ik las het voordat ik me in het verhaal (met de oorspronkelijke titel ‘All the Lost Places’) stortte. Pas helemaal aan het voltooide verhaal op het eind las ik deze motivatie opnieuw en zag ik haar motief weer in een heel ander licht. Dat doet dit verhaal met je, het zet je aan het voelen, los van dominerende beelden over de wereld om je heen. Een leeservaring wat ik flabbergasting noem. De achterflaptekst in originele vorm doet daarom meer recht als opwarmer dan de Nederlandse versie, wanneer je wilt weten of dit verhaal wat voor jou is:
“When all of Venice is unmasked, one man's identity remains a mystery . . .
1807
When a baby is discovered floating in a basket along the quiet canals of Venice, a guild of artisans takes him in and raises him as a son, skilled in each of their trades. Although the boy, Sebastien Trovato, has wrestled with questions of his origins, it isn't until a woman washes ashore on his lagoon island that answers begin to emerge. In hunting down his story, Sebastien must make a choice that could alter not just his own future, but also that of the beloved floating city.
1904
Daniel Goodman is given a fresh start in life as the century turns. Hoping to redeem a past laden with regrets, he is sent on an assignment from California to Venice to procure and translate a rare book. There, he discovers a city of colliding hope and decay, much like his own life, and a mystery wrapped in the pages of that filigree-covered volume. With the help of Vittoria, a bookshop keeper, Daniel finds himself in a web of shadows, secrets, and discoveries carefully kept within the stones and canals of the ancient city . . . and in the mystery of the man whose story the book does not finish: Sebastien Trovato.”
2
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke Scheveningen
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
