Lezersrecensie
‘Njet’ geschoten, altijd mis
‘De vrouw met de rode ster’ is een indrukwekkend geromantiseerde biografie van de Oekraïense Sovjetburger Ljoedmila Michailovna Pavlitsjenko (1927- 2018). Niet alleen heeft Kate Quinn gedegen onderzoek gedaan naar deze opmerkelijke vrouw -geholpen door Ljoedmila’s memoires, ze heeft ook met Mila’s scherpzinnige ogen en goed doordacht om zich heen gekeken naar wat er speelde tijdens Hitlers agressieve offensief. Een voorbije gewelddadige tijd, die helaas weer opgelaaid is sinds Poetin de Oekraïners als Nazi’s gebrandmerkt heeft. Alsof Kate Quinn zelf de schaduw van de Rode Dood was.
Als romanschrijfster heeft ze de dubieuze gaten van een historisch gezien onopgemerkte vrouw zelf kunnen invullen en emotioneel gezien verrijken. Ljoedmila moest zich staande zien te houden tussen macho mannen die zich als roofdieren konden gedragen in het leger. De vrouwenzaak heeft de auteur helder uit de doeken gedaan. Meesterlijk is hoe Kate Quinn de culturele achtergrond van Oekraïne tijdens Stalins politiek als sovjetnatie van de USSR beschrijft, en tevens de manier van zijn en denken als Sovjetburger afzet tegen die als Amerikaans staatsburger. Het is een bijzonder rijk informatieve roman om te lezen.
‘Niet misschieten’, dit aangeboorde thema wordt nog steeds de ambitieuze dames van nu aangeleerd. Vrouwelijke schuipschutters verwacht je niet achter de persoon van een zorgzame vrouw, dochter en moeder. Zeker niet die eerste helft van de 20e eeuw. Als werkende vrouw moest je dag in dag uit je perfectie bewijzen in een door mannen gedomineerde wereld: “Be Better Bitch”. In een inclusieve humane wereld mag je heus ook wel eens een steekje laten vallen, wel eens misschieten mág is de boodschap.
Kate Quinn schrijft een roman die alles in zich heeft wat de lezer van een verhaal vraagt. Ze heeft zich niet laten beperken door een of ander genre. In het totaal is het een non-fictie roman en een historisch portret van de student, sluipschutter, lobbyist en later historica Ljoedmila. Maar het is even zo goed een oorlogsthriller als een maatschappij-kritisch, feminine en psychologische roman. De roman leest prettig ondanks het zware onderwerp en met vaart. Bij tijd en wijlen is het zelfs romantisch. Kate Quinn heeft zéker ook deze roman met precisie raak geschoten.
Als romanschrijfster heeft ze de dubieuze gaten van een historisch gezien onopgemerkte vrouw zelf kunnen invullen en emotioneel gezien verrijken. Ljoedmila moest zich staande zien te houden tussen macho mannen die zich als roofdieren konden gedragen in het leger. De vrouwenzaak heeft de auteur helder uit de doeken gedaan. Meesterlijk is hoe Kate Quinn de culturele achtergrond van Oekraïne tijdens Stalins politiek als sovjetnatie van de USSR beschrijft, en tevens de manier van zijn en denken als Sovjetburger afzet tegen die als Amerikaans staatsburger. Het is een bijzonder rijk informatieve roman om te lezen.
‘Niet misschieten’, dit aangeboorde thema wordt nog steeds de ambitieuze dames van nu aangeleerd. Vrouwelijke schuipschutters verwacht je niet achter de persoon van een zorgzame vrouw, dochter en moeder. Zeker niet die eerste helft van de 20e eeuw. Als werkende vrouw moest je dag in dag uit je perfectie bewijzen in een door mannen gedomineerde wereld: “Be Better Bitch”. In een inclusieve humane wereld mag je heus ook wel eens een steekje laten vallen, wel eens misschieten mág is de boodschap.
Kate Quinn schrijft een roman die alles in zich heeft wat de lezer van een verhaal vraagt. Ze heeft zich niet laten beperken door een of ander genre. In het totaal is het een non-fictie roman en een historisch portret van de student, sluipschutter, lobbyist en later historica Ljoedmila. Maar het is even zo goed een oorlogsthriller als een maatschappij-kritisch, feminine en psychologische roman. De roman leest prettig ondanks het zware onderwerp en met vaart. Bij tijd en wijlen is het zelfs romantisch. Kate Quinn heeft zéker ook deze roman met precisie raak geschoten.
1
Reageer op deze recensie
