Een meeslepende roman over gewone mensen in buitengewone tijden

Tien jaar geleden trok Edwin Van Troostenberghe samen met zijn zoon langs de Belgische kust, op zoek naar de laatste getuigen van de Tweede Wereldoorlog. Wat begon als een reeks interviews groeide uit tot een indrukwekkend archief van 140 persoonlijke verhalen. Uit deze verhalen ontstond een rijk geschakeerde romanreeks die het gewone leven aan de kust tussen 1938 en 1945 tot leven brengt: "Het Spergebied". Het eerste deel, "Het Voorspel", verscheen deze zomer bij uitgeverij Storyland en markeert een mooi schrijversdebuut.

Een mozaïek van levens aan de kust
In "Het Voorspel" neemt een vertelstem ons mee naar de jaren 1938 tot 1940, net voor de oorlog losbarst. In dertig ‘afleveringen’ maken we kennis met uiteenlopende personages uit kustgemeenten als Middelkerke, Nieuwpoort, Blankenberge, Heist, Knokke en Oostende, maar ook bijvoorbeeld een personage uit Berlijn. We volgen hen in hun dagelijkse leven, hun dromen, hun zorgen en hun onderlinge relaties—tegen de dreigende achtergrond van een naderende oorlog. Van jonge knapen die kattenkwaad uithalen en tienermeisjes die elk op hun eigen tempo het liefdesleven ontdekken tot twee oude vissers die de krant becommentariëren als ware Muppets, en van gegoede burgers, zelfstandige hoteluitbaters tot arbeidersgezinnen, boeren en barakkenbewoners— alle generaties, mannen en vrouwen, en alle lagen van de bevolking krijgen een stem. Zo vormt de roman een kleurrijke sociaalhistorische dwarsdoorsnede van de samenleving aan de Belgische kust in de jaren ’30.

Generaties in contrast
Wat "Het Voorspel" bijzonder maakt, is de manier waarop het contrast tussen generaties voelbaar wordt. De jeugd leeft nog in onschuld en vol verwachting. Jongvolwassenen koesteren hoop, ondanks de mobilisatie, en dromen nog van een mooie toekomst. De werkende generatie is eerder de wanhoop nabij en ploetert om te overleven in een klimaat waarin het kusttoerisme keldert en voedselprijzen de hoogte in schieten. De ouderen—getekend door de trauma’s van de Eerste Wereldoorlog— houden hun hart vast en zien het onheil al naderen. Deze gelaagdheid geeft het verhaal emotionele diepgang en maakt het herkenbaar voor lezers van alle leeftijden.

Taal die verbindt
De kracht van "Het Voorspel" ligt in de authentieke vertelstijl. De dialogen zijn doorspekt met Vlaamse spreektaal en dialect, waardoor de personages levensecht aanvoelen. Elk personage spreekt met hun eigen stem en klankkleur, passend bij zijn of haar sociale achtergrond. Het mondelinge karakter van de taal, de volkse uitdrukkingen en dorpse anekdotes creëren een soort van intimiteit en verbondenheid tussen de lezer en de personages, al zaten ze in je eigen huiskamer. Voor velen zal dit boek een nostalgische trip zijn naar jeugdherinneringen en vergeten woorden.

De roman is tegelijk tragisch en humoristisch, nostalgisch en spannend, en weet de lezer te raken met herkenbare emoties en situaties. Voor wie houdt van historische romans, menselijke verhalen en een levendig tijdsbeeld, is Het Voorspel een absolute aanrader. Dit boek biedt geen heroïsche oorlogsverhalen, maar een intieme blik op het gewone leven vlak voor de storm. Een uitnodiging om stil te staan bij het verleden—en uit te kijken naar het vervolg.


Mieke Opstaele