Het moest geschreven worden...maar voor wie?

Velen van ons hebben het langs zien komen in het nieuws: het proces van Willem Holleeder. BIjzonder, omdat zijn zussen en ex-vriendin naar voren zijn gestapt om tegen hem te getuigen. In ‘Judas’ geeft zijn zus Astrid een inkijk in haar leven: hoe is het om te leven als je broer Willem Holleeder is? Wat doet dat met jou? En met de mensen om je heen?

Een inkijkje is het zeker. Astrid schetst een treffend beeld van wat dit voor haar en haar geliefden heeft betekent en nog steeds betekent nu zij de dappere stap hebben genomen naar voren te treden. Maar de eerlijke vraag die gesteld moet worden: voor wie is dit geschreven?

Alles doet vermoeden dat dit boek vooral is geschreven om dit verhaal te documenteren als erfenis en getuigenis. Maar niet per se voor de boekliefhebber. Uiteraard is dit boek een besteller geworden en begrijpelijk: wij mensen zijn veel te nieuwsgierig ingesteld en niet veel mensen zijn bekend met dit leven. Maar de fragmenten, die continu door elkaar vliegen, aangevuld door niet altijd even begrijpelijke opgenomen dialogen, laten je als lezer niet per definitie overweldigd en voldaan achter.