Home is where the heart is

Wat maakt een boek bijzonder? De plot, de vorm, de schrijfstijl? Wat is het dat een boek je bijblijft en meer dan 1200 pagina’s geen opgave is, maar een genot?

In Max, Mischa en het Tet-offensief lezen we over Max Hansen, een van oorsprong Noorse theaterregisseur die in zijn tienerjaren samen met zijn ouders en zus geëmigreerd is naar Amerika, waar hij een nieuw thuis vindt in Long Island, New York. Nou ja, thuis vindt, het nieuwe leven wordt hem eerder opgedrongen, zo voelt het. Hij wil terug naar Noorwegen, dit was niet zijn keuze, maar van zijn ouders, en hij voelt zich ontheemd.

Het ontheemd zijn, een weg vinden in een nieuw leven dat niet vertrouwd voelt, loopt als een rode draad door het boek. Drie migranten, Max, zijn oom Owen, een Vietnamveteraan, die ooit Ove heette en al vele jaren eerder naar Amerika kwam, maar dan uit eigen wil, en zijn latere vriendin Mischa, 7 jaar ouder en met wortels in Canada, zoeken allen op hun eigen manier naar dat wat maakt dat ze gelukkig zijn, zich thuis voelen. De een doet dat door zich vast te houden aan het verleden, de ander door zichzelf steeds opnieuw uit te vinden en soms, heel soms, heb je geen keuze en kiest het leven voor jou.

Dit coming-of-age verhaal heeft wellicht even tijd nodig om je als lezer te pakken, maar zodra het je gegrepen heeft, laat het je niet meer los. De lange, ritmische zinnen denderen door je heen en werken hypnotiserend. De schrijfstijl is prachtig, pakkend en houd je als lezer vast in het prachtige verhaal van gewone mensen met eigenlijk hele gewone levens, die net als iedereen op zoek zijn naar geborgenheid, maar soms verdrinken in hun eigen eenzaamheid.