Lezersrecensie
Dichterbij de natuur kan bijna niet.
Daar waar de rivierkreeften zingen.
De debuutroman van Delia Owens, die al wel eerder documentaires schreef over wildlife in Afrika.
Daar waar de rivierkreeften zingen, oftewel, daar waar de dieren nog leven zoals dieren zich horen te gedragen in het wild.
Kya alias “het moerasmeisje” alias Catherine Danielle Clark, een door haar familie in de steek gelaten meisje dat woont in het moeras tussen de meeuwen, reigers en alle andere moerasbewoners. Kya heeft van haar broer Jody geleerd om met haar omgeving om te gaan, om haar vader die nogal losse handjes heeft te vermijden. Als ook Vader verdwijnt is Kya echt alleen over in het huis van de familie Clark. Kya is dan nog geen 10jaar oud. Ze leert koken en vele andere dingen door ondervinding, de natuur is haar voorbeeld voor alles.
“Als iemand wist wat eenzaamheid was, moest het de Maan zijn”
Kya heeft minimaal contact met andere mensen mede omdat ze hen niet vertrouwt. Jumping, een donkere man die ook door de dorpsbewoners met de nek wordt aangekeken helpt Kya aan de eerste levensbehoefte op een manier die haar niet afschrikt. Daarnaast is er Tate. Een jongeman die in stilte verliefd is op Kya en haar verbondenheid met de natuur benijd. Tate komt dichtbij en leert Kya lezen.
Owens schrijft dit boek vanuit het perspectief van Kya met zo links en rechts een uitstapje naar een alwetende verteller. De beschrijvingen van de natuur zijn geweldig. Niet alleen hoe donzig een veertje kan zijn maar ook de hardheid in de natuur van de onderlinge verhoudingen, die vervolgens naadloos worden gelegd op de gedragingen van diverse figuren uit het boek. Ook de werking van het water, de stromingen in het moeras. De beschrijving is beeldend, vloeiend en begrijpelijk.
Er zijn weinig boeken die dichterbij de natuur staan dan deze.
De debuutroman van Delia Owens, die al wel eerder documentaires schreef over wildlife in Afrika.
Daar waar de rivierkreeften zingen, oftewel, daar waar de dieren nog leven zoals dieren zich horen te gedragen in het wild.
Kya alias “het moerasmeisje” alias Catherine Danielle Clark, een door haar familie in de steek gelaten meisje dat woont in het moeras tussen de meeuwen, reigers en alle andere moerasbewoners. Kya heeft van haar broer Jody geleerd om met haar omgeving om te gaan, om haar vader die nogal losse handjes heeft te vermijden. Als ook Vader verdwijnt is Kya echt alleen over in het huis van de familie Clark. Kya is dan nog geen 10jaar oud. Ze leert koken en vele andere dingen door ondervinding, de natuur is haar voorbeeld voor alles.
“Als iemand wist wat eenzaamheid was, moest het de Maan zijn”
Kya heeft minimaal contact met andere mensen mede omdat ze hen niet vertrouwt. Jumping, een donkere man die ook door de dorpsbewoners met de nek wordt aangekeken helpt Kya aan de eerste levensbehoefte op een manier die haar niet afschrikt. Daarnaast is er Tate. Een jongeman die in stilte verliefd is op Kya en haar verbondenheid met de natuur benijd. Tate komt dichtbij en leert Kya lezen.
Owens schrijft dit boek vanuit het perspectief van Kya met zo links en rechts een uitstapje naar een alwetende verteller. De beschrijvingen van de natuur zijn geweldig. Niet alleen hoe donzig een veertje kan zijn maar ook de hardheid in de natuur van de onderlinge verhoudingen, die vervolgens naadloos worden gelegd op de gedragingen van diverse figuren uit het boek. Ook de werking van het water, de stromingen in het moeras. De beschrijving is beeldend, vloeiend en begrijpelijk.
Er zijn weinig boeken die dichterbij de natuur staan dan deze.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Mieke
Gesponsord
Als rechercheur Emmy Clifton de verdwijning van twee tienermeisjes onderzoekt, realiseert ze zich dat ze hen nooit écht heeft gekend. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
Als François de bewusteloze, mysterieuze Elsa aantreft, besluit hij haar te verzorgen. Geleidelijk aan geven ze hun geheimen aan elkaar bloot. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
