Eilandleven voor de kust van Noord-Noorwegen.

De kinderen van Barroy.
Het 4e en laatste deel van een serie

Een boek vol dagelijkse zaken die een eilandbewoner meemaakt. Een klein eiland met een bevolking van 10 a 15 man/vrouw en kinderen. Dit gaat dan veelal over samengestelde gezinnen. Om op zo'n eiland te overleven moet je elkaar goed kennen om te kunnen samenwerken, en samenwerking is onontbeerlijk.
In dit boek komt Matthias aan op Barroy, een zwijgzame kleine jongen. zijn vader vaart op de melkschuit en laat hem achter waarna de vader verdwijnt. de melkschuit word verlaten teruggevonden maar van de vader van Matthias ontbreekt elk spoor. Het eiland Barroy is eigendom van de familie Barroy, waar Ingrid de enige overgeblevene van is. Ingrid zwaait de scepter op dit eiland en zorgt voor de bewoners. Matthias word na enig wikken en wegen geadopteerd door Ingrid en vind zijn weg op het eiland.

Dit boek is wel losstaand van de serie te lezen maar dan mis je heel veel achtergrondinformatie over de eilanders en al diegenen die op het eiland zijn geweest en in de terugblikken voorkomen.
De beschrijvingen van het dagelijks leven , van de eenzaamheid, de worstelingen in de winter en de natuur zijn prachtig. Echter de verbondenheid met de personages is gering. Er is bijna geen communicatie, mede omdat de bewoners genoeg hebben aan een blik of een gebaar om elkaar te begrijpen.
De plot is minimaal, het leven op het eiland en de struggle tegenover de vooruitgang op het vaste land. Er zijn wel gedachten over de toekomst maar dat blijven gedachten die niet tot wasdom komen.