Ongekend realistisch geschreven

Stel je voor, het is een mooie heldere dag strak blauwe hemel, je fiets op 14 mei 1940 door Rotterdam en zomaar opeens is het leven dat je had compleet verdwenen, het eerste wat je hoort zijn de brommende motoren van een vliegtuig, en dan zomaar uit het niets een hoog fluitend geluid, met als gevolg een denderende explosie nog geen honderd meter bij je vandaan.

Dit is wat Katja overkomt nadat zij een bezoekje heeft gebracht aan haar kruideniersfamilie in Rotterdam. Zij neemt haar jongste zusje mee naar haar huis om op haar te passen, maar onverwachts onderweg naar huis wordt zij getroffen door het zwaarste bombardement die de stad ooit getroffen heeft. Deze bombardement luidt de oorlog met Duitsland in. Katja raakt een deel van haar familie kwijt, zij neemt samen met haar man Daniel de 4 overgebleven kinderen in huis, haar twee zusjes en de al wat oudere broertjes. Ze probeert het door de vingers te zien dat haar broertjes zich bij het verzet aansluiten, met lede ogen moet zij aanzien hoe haar Joodse vrienden en buren opeens nergens meer naar toe mogen en hoe deze worden opgepakt en vernederd.

Simone van der Vlugt weet met De lege stad precies het gevoel naar te zetten hoe de situatie destijds geweest moet zijn, de angst, de wanhoop, het verzet, de honger, verlies en de liefde, allemaal thema's die in het boek terug te vinden zijn. Alles goed verweven tot een verhaal dat na het dichtslaan van het boek nog een tijdje nazindert. Je leeft mee met Katja en haar familie, de keuzes die zij moet maken in dat soort tijden, onvoorstelbaar. Alle historische gebeurtenissen zijn zeer goed verweven met het verhaal en geven net het beetje extra voor een goede historische roman.