Lezersrecensie
"De zachtheid van een kreeft": Potentie niet waar kunnen maken
Vond het heel leuk om in deze leesclub te mogen zitten en elkaars meningen te mogen lezen! Ieder weer vanuit een ander perspectief!
In dit boek stuit François, eigenaar van een manege in Bretagne, tijdens een ritje op het strand op een bewusteloze vrouw aan de voet van een rots. Hij haalt haar mee naar huis en verzorgt haar. De volgende ochtend is ze fysiek in orde, maar mentaal blijft ze gesloten: ze geeft alleen haar naam – Elsa – prijs en weigert verder te praten.
Het verhaal wordt verteld door een steeds wisselend personage van François en Elsa, en toont de stille, fragiele relatie die ontstaat tussen twee beschadigde individuen. Langzaam brokkelen hun muren af: Elsa leert zich open te stellen, François worstelt met zijn verleden. Het blijft tot ver in het boek onduidelijk waarom Elsa zwijgt en wat haar drijft, maar via de interactie met Francois ontvouwt zich een portret van kwetsbaarheid, onzekerheid en – uiteindelijk – voorzichtige toenadering.
Ik had hoge verwachtingen toen ik begon aan De zachtheid van een kreeft. De titel intrigeerde, de cover zag er veelbelovend uit en de achterflap wekte de indruk dat ik een ontroerend en gelaagd verhaal tegemoet zou gaan.
De cover en de achterflap brachten wel ieder een andere boodschap naar voren. Ook na het lezen van het boek zijn dat nog steeds twee aparte aspecten die elkaar wat mij betreft niet gevonden hebben en elkaar hebben aangevuld
Wat me vooral stoorde, was het taalgebruik. Waar ik had gehoopt op mooie, beeldende zinnen die emoties en sfeer op een subtiele manier zouden overbrengen, bleef het vlak. Hierdoor miste ik de diepgang die voor mij essentieel is om echt in een verhaal gezogen te worden.
Ook de personages wisten me niet genoeg te raken. Ze bleven voor mijn gevoel wat oppervlakkig, en ik kon me niet goed in hen inleven. Ik miste nuance en complexiteit in hun gedragingen en gedachten. Daardoor voelde hun verhaal eerder afstandelijk dan meeslepend.
De zachtheid van een kreeft heeft vast zijn waarde voor andere lezers, maar voor mij was het geen boek dat mij niet wist te beklijven.
In dit boek stuit François, eigenaar van een manege in Bretagne, tijdens een ritje op het strand op een bewusteloze vrouw aan de voet van een rots. Hij haalt haar mee naar huis en verzorgt haar. De volgende ochtend is ze fysiek in orde, maar mentaal blijft ze gesloten: ze geeft alleen haar naam – Elsa – prijs en weigert verder te praten.
Het verhaal wordt verteld door een steeds wisselend personage van François en Elsa, en toont de stille, fragiele relatie die ontstaat tussen twee beschadigde individuen. Langzaam brokkelen hun muren af: Elsa leert zich open te stellen, François worstelt met zijn verleden. Het blijft tot ver in het boek onduidelijk waarom Elsa zwijgt en wat haar drijft, maar via de interactie met Francois ontvouwt zich een portret van kwetsbaarheid, onzekerheid en – uiteindelijk – voorzichtige toenadering.
Ik had hoge verwachtingen toen ik begon aan De zachtheid van een kreeft. De titel intrigeerde, de cover zag er veelbelovend uit en de achterflap wekte de indruk dat ik een ontroerend en gelaagd verhaal tegemoet zou gaan.
De cover en de achterflap brachten wel ieder een andere boodschap naar voren. Ook na het lezen van het boek zijn dat nog steeds twee aparte aspecten die elkaar wat mij betreft niet gevonden hebben en elkaar hebben aangevuld
Wat me vooral stoorde, was het taalgebruik. Waar ik had gehoopt op mooie, beeldende zinnen die emoties en sfeer op een subtiele manier zouden overbrengen, bleef het vlak. Hierdoor miste ik de diepgang die voor mij essentieel is om echt in een verhaal gezogen te worden.
Ook de personages wisten me niet genoeg te raken. Ze bleven voor mijn gevoel wat oppervlakkig, en ik kon me niet goed in hen inleven. Ik miste nuance en complexiteit in hun gedragingen en gedachten. Daardoor voelde hun verhaal eerder afstandelijk dan meeslepend.
De zachtheid van een kreeft heeft vast zijn waarde voor andere lezers, maar voor mij was het geen boek dat mij niet wist te beklijven.
1
Reageer op deze recensie
Gesponsord
Een weelderige zomerse bruiloft in een luxe hotel aan zee wordt verstoord door de veertigjarige, pas gescheiden Phoebe. Voor ze het weet is ze bruiloftsgast tegen wil en dank. 'Scherp, geestig en een genot om te lezen.'
Om haar baan als video producer te redden, gaat Katie in zee met reddingszwemmer Hutch. Het enige probleem? Ze kan niet zwemmen. Wat begint als een leugentje om bestwil verandert al snel in een web van bedrog.
