Als je zo kan debuteren...

... dan is het goed en vraagt het om meer. De bemensing van de hoofdrolspelers van de politie doet sterk denken aan een variant op de uitwerking die Jussi Adler Olsen aan zijn Q-serie heeft gegeven: vooral een rechercheur die niet meer past in het grote bureau, een excellerende nieuwe medewerker uit de immigrantenhoek, over wie nog veel onduidelijk is. In dit eerste boek maken we vooral nader kennis met Juncker en Signe, maar het lijkt nu al te verwachten dat we langzamerhand meer van de twee collega's zullen vernemen.
De jacht op de daders van de terroristische aanslag heeft vele lagen, waarvan er slechts een paar worden blootgelegd, terwijl andere, half aangekondigde zaken het boek wel extra spanning geven, niet verder een plek krijgen in het verhaal van dit boek. Misschien is het realistisch in een politie-onderzoek dat niet alle sporen helpen om tot een oplossing te komen. Het boek behoudt elementen die hopelijk aanleiding zijn voor verder onderzoek in een Lenteland dat na de Winterland moet komen.
Sowieso, het boek zelf kan als cliffhanger worden beschouwd, ook binnen het boek maken de schrijvers met een zekere regelmaat gebruik hiervan om de spanning vast te houden. Meestal past deze stijl dat ook uitstekend in de logica van de gebeurtenissen.
Het is zonder meer een zeer spannend boek, dat niet steeds weer door allerlei te overdreven onwaarschijnlijkheden een soort van nog spannender is gemaakt. De hoofdrolspelers en de mensen in de bijrollen zijn goed, maar zeker niet onfeilbaar. Of het dat realistisch maakt is moeilijk te zeggen, daarvoor staan de politiewereld en de terroristenwereld wat te ver van de gewone lezer af, maar voor mij komt het boek daarmee wel in een hogere klasse.