Satire over de DDR

Nooit eerder heb ik een roman over de DDR gelezen die níet serieus van toon was; ik wist ook niet of dat wel kon met deze geschiedenis. Thomas Brussig doet het echter wel, sterker nog, hij schrijft regelrechte satire. Volgens het nawoord en informatie op internet blijkt het zelfs zijn handelsmerk. Het kortste stukje van de Sonnenallee lijkt dus een komische jongerenroman, maar kent diepere lagen. De auteur had niet zozeer de staat als onderwerp voor ogen maar de gewone mens in dat systeem.
(...) Hele stuk staat op Lezersgoud.nl

Hoofdpersonen zijn de jongeren die in het kortste / kortere (in het Duits staat “kürzeren”) stukje van de lange Sonnenallee wonen. In het eerste hoofdstuk vraagt Micha zich af hoe de hoge heren op het wereldtoneel tot deze verdeling van Berlijn zijn gekomen. Had Churchill al pijprokend maar een streep getrokken om Stalin tegemoet te komen? In elk geval wonen ze in het grensgebied in krappe woningen met altijd uitzicht op de Muur, worden ze door mensen die op westelijke uitkijktorens staan uitgejoeld en moeten ze verder gewoon naar school en in de rij voor boodschappen.
Echt bang lijken Micha, Mario, Kuif en Miriam niet, wat enerzijds natuurlijk door de komische stijl komt, maar anderzijds misschien ook door hun leefgebied. Zo dicht bij het Westen met alle leuke muziek en smokkelwaar die familie mee de grens over kan brengen, tegelijk zo ver weg. Er is handel in verboden muziek, waardoor een soort kat-en-muisspel ontstaat met de wijkwachtmeester. Die arresteert wel eens iemand, waar de jongens haast laconiek over doen.