Een weinig subtiel kat-en-muisspelletje

Voor haar debuut Het moordenaarsspel heeft Ali Knight de vluchtige wereld van reality-tv en misdaadjournalistiek als decor gebruikt. Haar jarenlange ervaring als journaliste, heeft ongetwijfeld de inspiratiebron gevormd voor deze setting.

Kate Forman lijkt haar leven helemaal op orde te hebben; ze is de vrouw van een succesvolle tv-producent, heeft twee gezonde kinderen en een mooi huis in London. Dit rimpelloze bestaan krijgt een flinke dreun als haar man Paul op een nacht thuiskomt in overduidelijk verwarde toestand en besmeurd met bloed. Kates aanvankelijke schrik en bezorgdheid om Paul slaan om in wantrouwen als ze de volgende dag verneemt dat er in de buurt een jonge vrouw vermoord is aangetroffen. Deze vrouw, Melody Graham, werkte met Paul samen aan het realityprogramma 'Inside-Out'. Niet alleen verdenkt Kate haar man ervan een buitenechtelijke affaire met de jonge, aantrekkelijke Melody gehad te hebben, ze raakt er zelfs steeds meer van overtuigd dat hij haar ook vermoord heeft. Vastbesloten om Pauls betrokkenheid aan te tonen, laat Kate geen middel onbenut...

Het moordenaarsspel is een van de talloze thrillers die zichzelf aanprijzen als 'literaire' thriller’. Het lijkt wel alsof de toevoeging ‘literair’ gaandeweg synoniem geworden is met ‘eindeloos vrouwelijk navelstaren’. In 'literaire' thrillers hoeven de ‘heldinnen’ niet te beschikken over intelligentie, originaliteit of persoonlijkheid, maar moeten vooral in hoge mate herkenbaar zijn voor de lezer. De grootste verdienste van deze personages is hun inwisselbaarheid. Kate Forman vormt hierop geen uitzondering. Zelden is ze te betrappen op een intelligente gedachte of handeling. Ze maakt zich uitsluitend druk om haar gezin, haar positie als ‘vrouw van’ en om de vermeende ontrouw van haar man.

Niet alleen Kate is oninteressant, het verhaal waarin ze de hoofdrol speelt is dat eveneens. In deze thriller is geen sprake van een gedoseerde spanningsopbouw met zinvolle plotwendingen. Het moordenaarsspel kabbelt maar wat voort, raakt hier en daar in een stroomversnelling die de loop van het verhaal echter nauwelijks beïnvloedt, waardoor de ontknoping nogal plompverloren uit de lucht komt vallen. Uiteindelijk is Het moordenaarsspel niet meer dan een weinig subtiel kat-en-muisspelletje tussen twee echtelieden.