Nagenoeg geen psychologische diepgang of complexiteit

met vaart geschreven thriller zonder poespas.,Onder het genot van tompoezen en witte wijn besloten Appie Baantjer en Simon de Waal eind 2008 hun krachten te bundelen en als schrijversduo aan de slag te gaan. Ze konden voor hun politieromans putten uit hun gezamenlijke ervaring als rechercheurs in de Amsterdamse binnenstad. Na samen drie boeken te hebben geschreven, is Een schot in de roos het eerste boek dat Simon de Waal alleen schreef, na het overlijden van Appie Baantjer in 2010.
Bij Bureau Raampoort in de Amsterdamse Jordaan wordt op een ochtend een mobiele telefoon afgegeven. De telefoon is door een vuilnisman gevonden in een afvalbak. Zo’n vondst is voor de medewerkers van de stadsreiniging niet uniek, maar deze telefoon wordt plotseling gebeld door een verontruste moeder die al dagen geen contact kan krijgen met haar zoon. Rechercheur Peter van Opperdoes en zijn collega Jacob gaan op zoek naar de vermiste eigenaar van de telefoon. Tegelijkertijd wordt in een oude leegstaande fabriek, die vooral gebruikt wordt door junks, drugsdealers en andere criminelen, een lijk gevonden. Bij het forensisch onderzoek wordt in zijn broekzak een briefje met daarop alleen een telefoonnummer aangetroffen. Het toeval wil dat dit uitgerekend het nummer is van de telefoon die vanochtend bij Bureau Raampoort is afgeleverd....
Met Een schot in de roos heeft Simon de Waal een politieroman afgeleverd die liefhebbers van eenvoudige, met vaart geschreven thrillers zonder poespas, zeker zal bevallen. Voor de wat veeleisendere lezer mist het verhaal de nodige basisingrediënten. Zo is er nagenoeg geen sprake van psychologische diepgang of complexiteit en nergens worden zijpaden ingeslagen die het verhaal wat meer reliëf zouden kunnen geven. Verder maakt de Waal gebruik van een vlakke, hier en daar zelfs oubollige schrijfstijl. Zo wordt Peter van Opperdoes tot vervelens toe aangeduid als 'de oude rechercheur'. Zijn partner Jacob, die trouwens geen achternaam lijkt te hebben, heet steevast 'zijn jonge collega'. Overigens geven de gesprekken die van Opperdoes voert met zijn overleden vrouw het verhaal wel weer net een kleine, prettig eigenzinnige 'twist'.