Een thriller met een traan

Een korte inhoud laat ik achterwege, want als je benieuwd bent naar een recensie, heb je de omschrijving van het boek vast al gelezen. Ik wil namelijk niet teveel verklappen.

Ik had erg genoten van het eerste boek, 'Gevaarlijk spel', van Liesbeth van Kempen en was dan ook heel benieuwd naar haar nieuwste boek 'Verpest'.
Het was voor mij heel leuk om de personages weer terug te zien in dit boek, hoewel het zeker niet noodzakelijk is om de boeken in volgorde te lezen.
Als je in Verpest begint wil je door blijven lezen. Lekker toegankelijk geschreven. Fijne dialogen, waardoor je het idee hebt er bij te staan en het met eigen oren hoort.
Mooie sfeer neergezet. Je ziet de omgeving voor je en voelt de onderlinge spanning van de personages, die om te snijden is.
Je hebt onder het lezen meteen iedereen goed voor je, en, helemaal fout natuurlijk, je eigen (voor)oordelen.
Is het een thriller? Jazeker! Maar tegelijkertijd vind ik het ook een mooie roman over het thema pesten. Ik weet het, ik huil al gauw, maar bij een thriller niet zo vaak.
In een interview zei Liesbeth dat ze voor hoofdstuk 39 diep moest gaan. En dat voelde ik. Ik ben tot de laatste pagina niet meer gestopt met huilen, maar dat heeft mijn oordeel op deze fantastische thriller zeker niet vertroebeld.