Een ander soort leven

'Een leugen heeft maar één ogenblik nodig om de mond te verlaten, maar hij kan blijven hangen tot in het graf'

In de sterren boven Bagdad maken we kennis met Rania, Huda en Ally, respectievelijk dochter van de sjeik, dorpsmeisje en ambassadeursvrouw. Ze krijgen ieder te maken met lastige keuzes die ze niet in vrijheid kunnen maken en met elkaar. Hoe ver zullen ze gaan om hun familie te beschermen en hun eigen doelen na te streven? Wint de angst het of toch de strijdlust?

Het verhaal komt wat langzaam op gang, maar werkt toe naar een mooi plot met interessante wendingen. Je ziet als lezer steeds meer van de wereld van de dames. De beklemming, uitzichtloosheid, maar ook wat er kan als er een wil is en een dosis durf.

De beklemming spat van de pagina's af en greep me echt aan, maar ik werd minder geraakt door het taalgebruik. Ik vond de schrijfstijl vrij feitelijk. Erg gericht op de gebeurtenissen, (te) weinig context. Ik had graag meer gelezen over de gedachten en gevoelens van de dames, om echt te kunnen meeleven. Ik proefde toch wat het perspectief van de buitenlandse journalist. Ook waren er wat verhaallijnen die niet werden afgemaakt. Wellicht een opstapje naar een volgend boek?

Al met al vind ik het een toegankelijk boek, het leest lekker weg en biedt een inkijkje in een soort leven dat wij gelukkig niet kennen. Ik ben er echter niet door weggeblazen.