Dystopie

In de nieuwe dystopische roman van Nelleke Noordervliet komen we terecht in een maatschappij waar democratie en persvrijheid niet meer bestaan. Op zoek naar een simpel leven ontvlucht Sophie Roth de stad. Ze wordt niet bepaald gastvrij ontvangen in haar nieuwe woonplaats. Na verloop van tijd leert Sophie de dorpsbewoners kennen en ontstaan er voorzichtige vriendschappen. Door het hele verhaal is beklemming en angst te voelen. Steeds aftasten of de ander te vertrouwen is. Heden en verleden lopen geregeld door elkaar, zo komt de lezer meer te weten over Sophie’s motieven en haar positie ten opzichte van het regime. Wanneer Sophie in contact komt met het ondergrondse verzet komt ze voor een moeilijke beslissing te staan.

Het is beangstigend hoe dicht deze dystopie bij de huidige maatschappij in de buurt komt. Het is voor te stellen dat de huidige maatschappij zich richting een Grote Omslag aan het bewegen is. Dit gegeven intrigeerde mij en zorgde ervoor dat ik verder wilde lezen.

Noordervliets taalgebruik is geregeld onnodig wollig en pretentieus. Dit haalt de vaart uit het verhaal. En wat is het toch met dat moestuinieren en die polytunnel?