Één woord: Wauw

Let op, deze recensie bevat spoilers!!!!!!


Meisjes krijgen hun hele leven te horen dat ze de kracht hebben om mannen te verleiden en andere vrouwen gek te maken van jaloezie. Men gelooft dat de huid van jonge vrouwen een krachtig extract afstoot. Daarom worden ze voordat ze zestien jaar worden verbannen naar de wildernis, zodat ze gezuiverd en klaar voor het huwelijk kunnen terug keren. Maar niet iedereen zal het overleven.
Tierney James droomt van een beter leven: een samenleving die geen vrienden en vrouwen tegen elkaar opzet. Maar als haar eigen genadejaar dichterbij komt, realiseert zij zich al snel dat de extreme leefomstandigheden daar niet haar grootste probleem zullen zijn. Het zijn ook niet de stropers die zich in het bos schuilhouden: mannen die wachten op hun kans om één van de meisjes te vermoorden en zo hun fortuin te maken op de zwarte markt. De grootste bedreiging van de genadejaarmeisjes zijn ze zelf.

Laten we beginnen met de kaft van het boek. Wauw wat is de kaft van het boek mooi zeg! Ik ben echt al dol op roze zelf, maar dat in een boek verwerkt is echt tof. In het begin dachtt ik dat op de voorpagina alleen de titel van het boek stond, maar toen ik wat beter ging kijken stond er ook nog eens een meisjes hoofd op de kaft. Ik zou er zo overheen kijken en was ook verbaasd het hoofd te vinden. Het is wel heel vet om zo’n hoofd te ‘verstoppen’.

Het boek zelf vond ik net zo geweldig als de mooie cover. Het neemt je helemaal mee naar die wereld waarin zij leven en oh wat ben ik blij, als vrouw zijnde, dat ik niet in die wereld leef. Persoonlijk denk ik niet dat ik het gered zou hebben. Ik zou super graag een Tierney zijn, maar ik denk eerder dat ik een Gertrude, Helen of toch een Laura ben.
Tierney is echt wel een stoere eigenlijk! In het begin vond ik haar wel oké, maar als je verder in het verhaal zit dan leef je helemaal met haar mee. Ze geeft gewoon niet op, ondanks alle shit die de meisjes haar aan doen. Ik vind het heel tof dat ze door haar daden toch nog haar vertrouwen weet te geven aan de andere meisjes.
Het genadejaar zelf is één grote helse bende, serieus daar zou je echt niet in willen leven. In het begin is het heel gedetailleerd beschreven hoe het er daar aan toe gaat en wat er allemaal gebeurt. Als je in het 2de gedeelte van het verhaal bent beland is dat weg, omdat de hoofdpersoon ook niet meer bij de rest van de meisjes was. Dit vond ik persoonlijk erg jammer, omdat ik graag wat meer had willen weten wat ze daar allemaal aan het doen waren. Persoonlijk had ik het leuk gevonden als naast Tierney ook nog iemand anders de hoofdpersoon in het verhaal was, zodat je de plek waar het allemaal gebeurde niet helemaal kwijt raakte.
Het einde van het boek is echt heftig. Had nooit gedacht dat ze ten eerste zwanger zou raken, ten tweede dat Michael eigenlijk een super toffe gast is, ten derde dat Kiersten toch nog een beetje menselijkheid in haarzelf heeft en als laatste dat het zo eindigt. Ik snap het einde nog steeds niet, want er kan zoveel zijn gebeurt. Is ze dood? Droomt ze gewoon? Wat is er aan de hand? Ik ben echt zo benieuwd naar het volgende deel, want nu kan ik gewoon niet bedenken wat er aan de hand is. Zou wel stom zijn als ze toch dood gaat zo vlak naar haar bevalling, maar aan de andere kant wel een mooie opening om iemand anders de hoofdpersoon van het verhaal te laten worden. Hopelijk komt er nog een deel 2

Al met al een super tof, spannend, gruwelijk boek. Eentje die je echt wel gelezen moet hebben, vandaar mijn 4 sterren.