Weinig spanning en wat voorspelbaar

Elke dag wordt Christine wakker met amper herinneringen aan de dag ervoor, week ervoor, maanden, jaren… Naast haar in bed ligt een man die haar echtgenoot is, maar die ze niet herkent. Dan belt een dokter die zegt haar al een tijd te helpen met haar geheugen. Maar hoe weet Christine wie de waarheid spreekt aangezien ze zich niks kan herinneren?

Het opzet van Before I go to sleep is best origineel. Christine weet eigenlijk bijna niks en is volledig afhankelijk van de twee andere hoofdpersonages in het boek: haar man en dokter. Op aanraden van deze dokter houdt Christine een dagboek bij, waarin ze elke dag nieuwe herinneringen noteert. Deze kan ze dan de volgende dag herlezen. Ze doet dit echter achter de rug van haar man en kan hem zo betrappen op enkele leugens. Maar vertelt hij echt leugens of is het eerder de dokter die niet helemaal eerlijk is? De lezer gaat continu twijfelen aan beiden.

Aangezien er in het volledige boek amper meer aan bod komt dan het verhaal tussen de drie hoofdpersonages, mag je wel verwachten dat deze personages sterk ontwikkeld zijn. Hier kan het verhaal echter onvoldoende aan tegemoet komen. Lange hoofdstukken gaan over Christine en haar verleden, zonder dat je eigenlijk echt te weten komt wie ze is. Haar man en dokter worden weinig beschreven waardoor de lezer hen moeilijk kan doorgronden. Dit zorgt ervoor dat het eerste deel van het boek vrij eentonig is en zonder spanning. Na even doorbijten komt het verhaal wel op gang en kom je eindelijk meer te weten over wat Christine meemaakte en wie wel of niet eerlijk is tegen haar. Spijtig genoeg is het plot naar het einde toe vrij voorspelbaar waardoor het verhaal nooit echt spannend wordt.

Before I go to sleep leest vlot en is best een origineel verhaal. Maar het ontbreken van spanning en de voorspelbare ontknoping maken het verhaal eerder doorsnee.