maakt weinig indruk

Nora, het hoofdpersonage in dit boek, had 10 jaar geleden een vreselijk ongeval: Ze viel van de 7e verdieping naar beneden, en als bij wonder overleefde ze haar val. De val betekent een drastische breuk met haar verleden: van een onzekere, ongelukkige, te dikke jonge vrouw, is ze veranderd in een succesvol schrijfster van zelfhulpboeken, die regelmatig ook druk bijgewoonde lezingen houdt. Ze is nu slank, knap en ogenschijnlijk heel gelukkig (perfecte echtgenoot - overigens de man met wie ze ook getrouwd was ten tijde van haar val - , perfecte kinderen, perfect huis). Deze ogenschijnlijke perfectie wordt nogal dik in de verf gezet door Rebecka Aldén, waardoor je eigenlijk al wel heel snel kan vermoeden dat het allemaal toch niet zo perfect is als het op het eerste zicht lijkt.
In inderdaad: De komst van een nieuwe buurvrouw, Klara, zorgt er al snel voor dat Nora de controle over haar zo perfecte leven begint te verliezen: Klara maakt zich al snel geliefd in de buurt, en ook de kinderen van Nora zoeken haar voortdurend op en voelen zich goed bij haar. Dit maakt Nora heel onzeker. Tot voor de komst van Klara was zij immers de ster van de wijk, maar die positie dreigt ze nu te verliezen. Tot overmaat van ramp heeft ze het gevoel dat ook haar man zich aangetrokken voelt tot Klara en wil het schrijven van haar nieuwste boek over de zeven hoofdzonden absoluut niet vlotten.

Ik had een aantal problemen met dit boek.
1. Nora is absoluut een onsympathiek hoofdpersonage. Ze is egoïstisch, oppervlakkig en enkel bezig met uiterlijke schijn. Een personage waarvoor ik dus weinig sympathie heb. Bij momenten werkte ze me zelfs behoorlijk op de zenuwen. Het feit dat ze de controle over haar leven verliest en in een neerwaartse spiraal terechtkomt, liet mij daardoor eigenlijk koud. Ik kon me er niet in inleven. Ook de andere karakters in het boek komen er niet echt positief uit. In feite is er geen enkel personage met wie je je op een positieve manier kan identificeren. Een beetje te veel van het goede, vind ik.
De karakters in het boek maken ook weinig ontwikkeling door (zelfs Nora!) en zijn eigenlijk heel oppervlakkig uitgewerkt.
2. Het boek is behoorlijk voorspelbaar. Ik was nog niet eens halverwege het boek toen ik eigenlijk al doorhad hoe de vork in de steel zat. Ik moest tijdens het lezen van dit boek heel vaak denken aan 'voor ik ga slapen' van SJ Watson: beetje dezelfde insteek, maar wel veel beter uitgewerkt en verrassender.
Het laatste hoofdstuk verrast je wel als lezer, maar creëert aan de andere kant ook meer vragen dan antwoorden, waardoor dit ook niet helemaal bevredigend is. Het is eerlijk gezegd ook een beetje ongeloofwaardig...
3. Het boek is zogezegd een thriller, maar wordt nergens spannend. Je leest verder omdat je wil weten of je het bij het rechte eind had of niet, maar je zit op geen enkel moment op het puntje van je stoel. Daarvoor is het verloop van het verhaal dus veel te voorspelbaar en wordt er veel te veel aandacht gegeven aan details die er eigenlijk niet zoveel toe doen: vb Nora die de hele tijd op facebook of instagram zit. We weten ondertussen wel dat ze een ziekelijke hang naar perfectie heeft, dat hoeft niet elke keer herhaald te worden...

Ik heb me geamuseerd bij het lezen van dit boek, het is immers vlot geschreven. Maar het heeft weinig indruk gemaakt, en zal dus ook niet blijven hangen. Een 13 in een dozijn-boek dus.