tijdloze klassieker

Jaren geleden zag ik de film "Jamaica Inn" van Hitchcock. Het is zeker niet één van Hitchcocks beste films, maar hij is me toch altijd bijgebleven. Pas veel later hoorde ik dat Hitchcocks film eigenlijk gebaseerd was op een boek, en geïntrigeerd als ik was door het verhaal, wilde ik deze klassieker van Daphne Du Maurier heel graag lezen, maar het boek is niet meer zo gemakkelijk te vinden. Uiteindelijk vond ik het (na lang zoeken) tweedehands op het net.

Het verhaal laat zich kort samenvatten: de 23-jarige Mary Yellan belooft aan haar stervende moeder dat ze niet alleen op de boerderij zal achterblijven, maar dat ze bij haar tante Patience in Cornwall zal gaan wonen. Haar tante is ondertussen sinds een jaar of tien getrouwd met Joss Merlyn en hij is sinds enige tijd waard van de herberg "Jamaïca Inn." Onderweg naar haar tante hoort Mary Yellan allerlei verontrustende verhalen over de herberg en de waard. Mary weet niet wat ze hiervan moet denken, maar is meteen gealarmeerd bij haar aankomst in de herberg, als ze haar tante ontmoet die op tien jaar tijd van een knappe, levenslustige vrouw veranderd is in een zenuwachtige, angstige en slonzige huissloof. Hoe is dit mogelijk? Haar oom blijkt bovendien een bullebak te zijn met een groot drankprobleem. En het is ook al snel duidelijk dat de herberg nauwelijks klanten heeft, dus hoe geraakt haar oom aan een inkomen?
Langzaamaan ontdekt Mary Yellan de gruwelijke waarheid van Jalaima Inn...

Ik heb het boek heel graag gelezen en dit om de volgende redenen:
- Mary Yellan is een heel interessant hoofdpersonage: nieuwsgierig, scherpe tong, moedig... Du Maurier slaagt erin ook echt in het hoofd van haar heldin te kruipen en daardoor voel je als lezer echt mee met de angsten en twijfels van Mary. Moet ze haar oom gaan aangeven, of blijft ze trouw aan haar tante? Wie kan ze nog vertrouwen? Is de broer van Joss Merlyn - op wie ze verliefd geworden is - een bondgenoot of een verrader?
- Daphne du Maurier geeft een uitstekend beeld van de desolaatheid van de omgeving: de herberg ligt eenzaam midden op de heide, omgeven door moerasgebied, kilometers verwijderd van de bewoonde wereld. Je ziet het helemaal voor je. In het boek zijn er heel wat beschrijvingen van Mary's lange wandeltochten in de streek, maar deze beschrijvingen worden op geen enkel moment saai. In tegendeel. Ze horen helemaal bij de onheilspellende en angstaanjagende sfeer die het boek oproept.

Enig puntje van kritiek: er zijn niet zo heel veel personages in het boek, wat het als ervaren lezer niet zo heel erg moeilijk maakt al vrij snel te weten hoe de vork precies in de steel zit. Maar dit vergalt het leesplezier zeker niet. Je blijft nieuwsgierig verder lezen, omdat je wil weten of je het bij het rechte eind hebt.

Het boek is bijna 100 jaar oud, maar blijft ook voor hedendaagse lezers heel leuk om te lezen. Het taalgebruik voelt nergens gedateerd aan. Een terechte klassieker in het genre!!