Weinig plot, maar wat een karakters!

Net toen ik dacht dat het verhaal me niet meer kon boeien, gebeurde er in het laatste deel van het boek toch nog wat. Ik was blij toen ik op pagina 180 eindelijk kon lezen dat er nog eens een moord gebeurd was (ik weet het, klinkt misschien een beetje fout)!

Helaas kwam ik erachter dat het wel lijkt alsof Brusselmans in deze laatste 75 pagina's besefte dat hij eigenlijk een misdaadroman aan het schrijven was en snel snel een tweede moord en een oplossing van de zaak moest forceren. Zonder te veel te verklappen over de uitkomst, kan ik wel zeggen dat de tweede moord en het daaropvolgend onderzoek een kopie was van de eerste - niet origineel dus - en dat het plot vergezocht was. De echte liefhebbers van misdaadverhalen gaan volgens mij dus wel teleurgesteld achterblijven.

Toch zaten er in dit laatste deel ook weer verschillende fragmenten die me aan het lachen kregen. Maar ik besef dat zijn humor niet voor iedereen is. Zoals in eerdere blogs al aangegeven kan hij geweldig stereotyperen, choqueren en zeer seksistische uitspraken doen. Zo laat hij op pagina 195 inspecteur Bazaz het volgende zeggen: "Het zou dan wel gedaan zijn met de handopleggingen van die Indische viezerik. Ik heb nooit wat gehad met Indiërs, behalve dat ze koeien met rust laten, dat vind ik wel oké. Voor de rest kunnen ze de pot op, met hun duizendjarig rijk, hun rascistische ideeën en hun uitgekiende bureaucratie onder leiding van paljassen die je niet anders kunt kwalificeren dan als massamoordenaars".

Mijn conclusie is dat ik na het lezen van mijn eerste Herman Brusselmans begrijp dat hij door zijn schrijfstijl lezers in twee kampen verdeelt: you love him or you hate him. Qua verhaallijn ben ik geen grote fan van Zeik, maar hoe hij typetjes kan neerzetten vind ik wel heel cool. Toen ik het boek aan het lezen was, kon ik de personages en de dialogen echt voor me zien, dus ik denk dat dit boek wel zeker geschikt zou kunnen zijn voor een verfilming. Ik zou alvast kijken!