in wezen goed verhaal, dat mij echter niet kon boeien

Dit boek heb ik al jaren in huis. Ik was er zelfs al een keer in begonnen, maar heb het toen wegens niet-kunnen-boeien weggelegd. Nu heb ik het opnieuw geprobeerd en mezelf gedwongen het uit te lezen. Je hoort het al: dat kostte enige moeite.
Ik weet niet of dat aan de auteur lag, aan mijzelf of aan de vertaling (die ik soms nogal haastig-houterig vond, met zelfs een heuse blunder: een 'dog collar' is in deze context - paters op een jongensschool - natuurlijk geen 'hondenhalsband').
Inderdaad valt het in wezen goed bedachte verhaal regelmatig volkomen stil door lange, taaie (toegegeven: bij vlagen slim gevonden) verhandelingen. Ik dwaalde daar steeds gigantisch af. Wat mij betreft had er wel een derde van het aantal pagina's vanaf gekund.
Ook vond ik het lastig om de verschillende hoofdpersonen uit elkaar te houden en sympathie voor ze op te vatten. Ze bleven zo plat, ik kreeg er maar geen beeld bij, ze klonterden in mijn hoofd steeds samen.
En volgens mij is deze auteur gewoon niet zo goed in spanningsopbouw, want het gebeurde mij meer dan eens dat ik over belangrijke gebeurtenissen heen bleek te hebben gelezen. Ook de ontroering vond ik zo slecht gedoseerd dat ik hem eigenlijk nergens echt voelde.
Sorry, geen topper wat mij betreft.