De Wilde Stilte: een vervolg zonder verhaal en zonder glans

De Wilde Stilte is het vervolg op de bestseller Het Zoutpad, het boek waarmee Raynor Winn miljoenen lezers wist te raken. De verwachtingen voor dit tweede deel lagen dan ook hoog. De vraag is: weet Winn haar eerdere succes te evenaren, of zelfs te overtreffen? Het antwoord is helaas 'nee'.

Waar je bij een vervolg hoopt op nieuwe inzichten of avonturen, blijven Moth en Raynor in De Wilde Stilte steken in dezelfde onzekerheden en worstelingen. Hun zoektocht naar lichamelijk en geestelijk herstel wordt omgeven door talloze natuurbeschrijvingen, die aanvankelijk sfeervol zijn, maar na verloop van tijd vooral als opvulling aanvoelen.

Wat het boek vooral mist, is spanning. Geen enkel moment nodigt uit om op het puntje van je stoel te gaan zitten of uit te kijken naar het volgende hoofdstuk. De vele verwijzingen naar Het Zoutpad halen bovendien de vaart eruit (zeker voor wie dat boek al kent). Het dieptepunt is een nieuwe wandeltocht door IJsland, die leest als een kleurloze herhaling van zetten.

Al met al oogt De Wilde Stilte als een plichtmatig geschreven vervolg dat nergens echt weet te boeien. Jammer, want met wat meer verdieping en verfijning had Raynor Winn haar positie als gevierd auteur kunnen bevestigen. Nu blijft vooral de indruk achter van een kortstondig succes dat zijn magie heeft verloren.