Intuïtief op reis

Xander. Normale jongen. Het zou je buurjongen kunnen zijn.
Vanuit een soort voorgevoel meldt hij zich bij de conducteur van de trein naar Italië. Daar ontmoet hij Nathan, die een ticket voor de reis zelfverzekerd aan Xander overhandigd. Na deze bijzondere ontmoeting starten ze samen aan de reis.
Op weg en in Italië ontdekt Xander steeds meer van zichzelf, en ook Nathan ontgaat dit niet.

“ Je hebt de wereld veel te bieden, Xander” (p45)

Xander reist door een groot deel van Italië, puur op gevoel, geleid door zijn intuïtie, tekens en een enkele keer op uitnodiging. Soms alleen, maar soms ook met een reisgenoot. Ook deze ontmoetingen blijken niet op toeval gebaseerd te zijn. Elke ontmoeting, verhaal en advies maakt van Xander bijna een nieuw mens. Gaandeweg is het ook voor Xander duidelijk dat deze reis moest gebeuren.

“ Het lijkt alsof mijn nieuwverworven kennis, mijn blik op het leven, mijn oude gedachtenpatroon overstijgt waardoor de puzzel van het leven overzichtelijk wordt.” (p188)

Hoofdpersoon Xander leer je op gevoelsniveau erg goed kennen, al ‘weet’ je minder over hem. Het is een soort vriendschap op een heel ander niveau, waarbij de koetjes en de kalfjes overgeslagen worden en je direct de diepte in gaat. Ook door hoe hij met zijn ontmoetingen omgaat leer je hem beter kennen.

Bijrollen zijn in dit boek vooral de mensen die hij onderweg ontmoet. Hen leer je niet echt kennen, maar dat is minder van belang daar zij er zijn om Xander meer duidelijkheid en richting te geven. Wel zijn er twee bijzondere bijrollen weggelegd voor Nathan en Kellsey. Nathan speelde een belangrijke begeleidende rol voor Xander, en hield voor hem de deur naar zelfontwikkeling open. Kellsey maakte op haar beurt enorm veel indruk op de tot dan toe nuchtere Xander, en hun liefde was erg meeslepend.

Chris van Rooij heeft dit boek geschreven in een prettig lichtvoetige schrijfstijl welke met vlagen zelfs poëtisch te noemen is. Extra bijzonder is dat hij het daarnaast zodanig visueel wist te maken waardoor je als lezer haast mee was op reis. Door de ogen van Xander ‘zag’ de lezer waar hij naar keek. Mede hierdoor was het verhaal een fijn en makkelijk te volgen reisverhaal. Diepgang werd afgewisseld met luchtige gesprekken, soms met een vleugje humor.

Meerwaarde had gevonden kunnen worden in het toevoegen van een landkaart met daarop Xander zijn reis, of per hoofdstuk een deel van de route. Dit had samen met Chris zijn visuele manier van vertellen zeker een toegevoegde waarde gehad.

Wat betreft (zelf) ontwikkeling, intuïtie en vriendschap is dit verhaal zeer sterk te noemen. In een fijn tempo wordt er naar een einde van de reis toegewerkt, waarvan de lezer zal ook voelt dat het eraan zit te komen. Toch weet Chris van Rooij het verhaal een verassend en onverwacht einde te geven.

Het is mooi om te lezen hoe Xander in zijn eigen kunnen belemmert werd door ten eerste zijn eigen twijfel en onzekerheid en ten tweede omdat hij zichzelf had aangepast aan de mening van anderen. De boodschap dat je meer waard bent dan dat je denkt krijgt met dit verhaal een heel mooi podium.

Voorbij alle grenzen is een erg inspirerend boek die je aan zal zetten tot het (willen) ondernemen van een al dan niet innerlijke reis, of die je laat terugdenken aan een reis die reeds is ondernomen.
Toch is het spirituele deel behoorlijk excessief verteld, tot op een punt waarin het zelfs bijna tegen het ongeloofwaardige aan zit. Matiging hierin was prettiger geweest.

Voorbij alle grenzen. Een bijzonder inspirerend reisverhaal over zelfontwikkeling en vriendschap, met een beetje teveel aan spiritualiteit. Daarom van mij een goede score van 4 sterren, rapportcijfer 8!