Straatkinderen, snelgroeiers en oerbossen

Gesierd door een ondergaande zon zien we op de cover van het boek een boom op de voorgrond en een bos aan de horizon. Enigszins geromantiseerd is dit waarschijnlijk wel wat de meeste mensen prefereren als hen gevraagd wordt naar hun gedachtes als het gaat over bomen. Dat hier meer, veel meer, aan ten grondslag ligt zal bij de meeste van hen niet bekend zijn.

“Bomen leven vanuit innerlijke balans” (p. 30)

Dit boek maakt daar echter deels een einde aan. In maar liefst 36 leesbare hoofdstukken weet Wohlleben de lezer mee te voeren naar een wereld die voor ons tot nog toe, mede “dankzij” ons relatief korte leven, haast onzichtbaar was.
Wohlleben gaat in op meerdere aspecten van het leven van een boom, van de vriendschappen en familiebanden, maar ook als het alleen langs de straatkant staat. Wohlleben spreekt over onderlinge communicatie en overlevingsmogelijkheden. Ook pijnervaring en resistentie door al die veranderende natuur om de boom heen wordt in klare taal uitgelegd. Het hele boek voelt als een bijzonder persoonlijk verslag van een bevlogen bosbeheerder die als één van de weinige mensen de taal der bomen spreekt. Hierbij laat hij duidelijk dat de natuur als zijnde al perfect is, en dat dit door menselijke inmengen maar weer eens aan de verkeerde kant van de balans komt te staan.
Wat helaas wel als een gemis gezien mag worden is visuele ondersteuning. Wohlleben zijn kennis spat ervan af, maar het was meer dan eens dat de lezer hier wel degelijk baat bij gehad zou kunnen hebben wanneer dit in beeld een extra uitleg kreeg. Nu kan het geheel in fasen ook als wat veel ervaren worden, en beeldmateriaal had deze ervaring waarschijnlijk wel wat meer kunnen neutraliseren.

Echte interactie zoekt Wohlleben in zijn relaas niet echt met de lezer. Wel is zijn liefde merkbaar en wordt de lezer hierdoor alsnog meegevoerd in zijn verhaal; wat hem als “spreker” goed zal doen en de lezer graag naar hem laat “luisteren”. Verwacht echter geen zweverig verhaal. Zijn verhaal omvat meerdere onderzochte onderbouwingen waarmee hij soms met kritische vragen maar altijd met een open blik zijn verhaal af weet te maken. Het is dan ook juist de gedeelde kennis die hij erg goed over weet te brengen.
In zijn schrijven is Wohlleben, zoals eerder al genoemd, erg bevlogen en passievol. Kennis en liefde zijn voelbaar, net als zijn drang om deze onbekende wereld aan een groter publiek te brengen. Hij weet dit in duidelijke en begrijpelijke taal uit te leggen, maar toch zal het hier en daar wat lastiger zijn wanneer de lezer niet deze “taal” spreekt.

Voor boomliefhebbers die bij elke wandeling anders naar hun omgeving willen leren kijken.

3,5 ster