De liefde die (gehuld in zwijgen) zowel verbind als verscheurt drie generaties lang.

Stof tot zwijgen is een verhaal over de welgestelde Joodse familie Goedmoedt (eigenaar textielfabriek in Enschede) en het arbeidsgezin Warrink van 1097 tot 1942. Janus Warrink is knecht bij hen (manusje van alles) en zoon Jan is Wever in hun fabriek. Door de liefde tussen Sara Goedmoedt en Jan en later hun zoon Sam, worden deze families nog meer vervlecht maar blijft het klasseverschil doorgaans goed voelbaar door de subtiele woordspelingen die gemaakt worden.
De vooroorlogse geschiedenis van de Textielfabrieken, de slechte leef- en werkomstandigheden van de arbeiders, de rol van de vakbond met hun stakingen en de nodige onrust in aanloop naar de tweede Wereldoorlog wordt op een grandioze wijze door Mariska verwoord.
Wanneer het noodlot bij de familie Goedmoedt toeslaat tijdens de oorlog heeft dit grote gevolgen voor het verdere leven van zowel Jan als Sam. De pijn is te groot om erover te praten met als gevolg dat Julia (dochter van Sam) reeds op de lagere school zich bewust is van een grote lege plek in haar stamboom. Wanneer Julia geschiedenis gaat studeren begint ze steeds meer de stilte van haar geschiedenis te doorbreken in de gesprekken met haar opa Jan.
De wisselende tijdslijnen van zowel Jan’s jeugd, als die van Julia in de jaren negentig, lopen zo vloeiend in elkaar over dat het heel makkelijk te volgen is.
Mariska laat je de woelige periode voor de oorlog en de pijn die generaties lang hebben ten gevolge van diezelfde oorlog op een sublieme manier doorleven.
Een voor mijn onbekend stukje geschiedenis van Nederland en een verhaal van getroffen personen ( wat zo maar ook echt kan zijn gebeurd) komen in dit boek op een mooie wijze bij elkaar.