Een indringend en aangrijpend boek!

Lily is de oudste van een Joods gezin met zes kinderen, wonend in Hongarije. De tweede wereldoorlog lijkt tot 1944 niet tot hun door te dringen. Er wordt thuis niet over gesproken en op scholen blijkbaar ook niet, want Lily heeft geen flauw idee terwijl ze toch 20 jaar oud is. Het is mooi om een inkijk te krijgen van hun onbezorgde en liefdevolle jeugd, totdat ook zij ook te maken krijgen met het Nazi-regime.
Lily, is een zeer krachtige vrouw waarbij de zorg voor haar familie op nummer een staat. Haar grote verantwoordelijkheidsgevoel en de verbinding met haar familie en andere mensen zorgen ervoor dat zij de verschrikkingen van Auschwitz, het werken in de fabriek en de dodenmars, kunnen overleven. De beschrijving van de leefwijze in het concentratiekamp zorgt voor een gevoel van afgrijzen en meteen ook voor een gevoel van diep respect voor de mensen die dit hebben weten te overleven.
Wat het boek goed leesbaar maakt, is dat het niet alleen het vernietingsbeleid van de Nazi’s beschrijft, maar ook hoe Lily na de oorlog haar leven weer op de rit krijgt. Lily kan pas na de dood van haar man, halverwege de jaren tachtig, over haar ervaringen in Auschwitz praten. Door de zoektocht van haar achterkleinzoon Dov, naar haar bevrijder via social media, komen ook andere mensen in contact met hen, waardoor dit boek alles omvat wat nodig is.
Het is heel aangrijpend om het verhaal van de nu 98 jarige Lily te lezen, wetende dat dit allemaal echt gebeurd is. Kracht en moed voeren de boventoon, terwijl het geen moeite kost om het ontroostbare verdriet, de ontreddering, de pijn te lezen in de woorden die niet worden uitgesproken.