Vermakelijk, maar iets te voorspelbaar

Lor leeft al jaren in de gruwelijke gevangenis van de nietsontziende koning Aurora. Ze heeft nog maar één wens: hem laten boeten voor wat hij haar heeft aangedaan. Wanneer Lor onverwacht bevrijd wordt, komt ze terecht in het hof van de rivaliserende Zonnekoning. Daar wacht haar een dodelijke competitie: ze moet met negen vrouwen strijden om zijn hand. Als Lor zijn hart kan veroveren, wordt zij koningin en kan ze eindelijk wraak nemen. Maar de andere kandidates doen er alles aan om haar uit te schakelen. Voorgoed…

Ik heb een beetje een haat-liefdeverhouding ontwikkeld met dit boek. Aan de ene kant leest het boek echt als een trein en is het erg verslavend, maar aan de andere kant zitten er wat problematische dingen in en is het soms wat te letterlijk overgenomen van boeken zoals A Court of Thorns and Roses en Throne of Glass.

Laat ik eerst met de positieve punten beginnen. Ik vond dit een erg leuk idee. Een soort Bachelor in combinatie met gevaarlijke proeven. Ik vond dit echt leuk bedacht en kreeg soms een beetje Expeditie Robinson vibes.

Ook hield het mysterie element mij in het begin goed op de been. Ik wilde weten wie Lor was, ik wilde weten wat Nadir zijn motieven waren, ik wilde weten hoe Atlas in elkaar zat. Dit vond ik erg leuk om te ontdekken.

Ik genoot er van hoe snel ik door het boek vloog, ook al wist ik eigenlijk al waar het verhaal naartoe zou gaan en waren bepaalde gebeurtenissen voorspelbaar. Ik weet niet wat het is, maar het voelde erg verslavend aan. Alsof ik vastgezogen zat aan mijn boek. Ik moest en wilde door.

Helaas horen bij positieve punten ook negatieve punten. Dit vind ik toch altijd wat lastiger om aan te kaarten, omdat ik dit boek zo graag fantastisch wilde vinden.

Ik denk dat ik de grootste moeite had met hoe bepaalde dingen werden neergezet. Op een gegeven moment komt er een moment aan bod waarin madame Odell de vrouwen die meedoen aan de selectie manieren bijbrengt. Hierin geeft ze aan dat als "je het bed van de koning wat langer wilt verwarmen je dat nu moet laten, hoe charmant en knap hij ook is. Hij is maar een man en kan niet verantwoordelijk gehouden worden voor zijn acties. Het is aan jullie om ervoor te zorgen dat jullie relatie netjes blijft." Het feit dat de man hier een vrijbrief krijgt, stoort mij. Ik begrijp dat je zulk soort dingen in een boek neer kunt zetten en dat je het vervolgens ontkracht, want dit is exact waar we in de wereld tegenaan lopen, maar dit gebeurt helaas niet. Atlas, Gabriel en Nadir worden continue vrijgesproken voor hoe ze eruit zien en omdat ze man zijn. Ze kunnen het niet helpen. In mijn mening kon dit zo anders neergezet worden en kon naar aanleiding hiervan actie ondernomen worden. Mannen moeten juist verantwoordelijk gehouden worden voor hun acties. Dit is exact waar het probleem zit en ik denk dat we hier nog veel van kunnen leren. Ik hoop dat deze acties in boek 2 ontkracht worden.

Daarnaast vond ik dat Atlas, Nadir en Gabriel bijna exacte kopieën van Tamlin, Rhysand en Lucien waren. Blond, zwart haar en de bodyguard. Het voelde soms een beetje als een déjà vu.

Concluderend vond ik het een vermakelijk boek, maar bevat het ook problematische elementen en heeft de schrijver iets te veel naar collega-auteurs gekeken. Ik ben wel benieuwd geworden naar deel 2 en hoop dat het in dat deel wat beter zal gaan. Ik hoop wat meer spanning te vinden en minder voorspelbaarheden. Veel werd al tussen neus en lippen door onthuld. Het is afwachten waar het verhaal naartoe gaat en hoe het zich ontwikkelt. Er zijn zeker nog genoeg punten waarop het kan verbeteren. Helaas kom ik op dit moment niet verder dan 2 sterren, en daar baal ik ontzettend van.

Bedankt uitgeverij De Fontein voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke mening.