Lezersrecensie
Hoe armoede je leven bepaalt en een niet bestaande overdosis
Misschien herinnert u het zich nog want we waren massaal in shock van de onthutsende beelden die we zagen uit het Roemenië van Ceausescu na de val van de Berlijnse Muur: de extreme armoede, het gebrek aan werkelijk alles, de ongeletterdheid en onwetendheid van met name de bevolking buiten de grote steden, de milieuvervuiling, de ongekend slechte hygiënische omstandigheden, enz. Terug in de tijd met minstens 50 jaar.
In precies zo'n setting speelt dit verhaal zich af, vergezeld van drankmisbruik, geweld, bijgeloof en geesteszieken.
Het boek volgt het leven van Prita tot in zijn puberteit en geeft een goede inkijk in hoe het is om helemaal niets te hebben. Waarmee vul je dan je dagen zonder al vroeg te vervallen in criminaliteit. Prita is wel intelligenter dan de mensen om hem heen, maar krijgt hij gegeven zijn omstandigheden ook een kans? De afloop van dit verhaal zag ik niet echt aankomen.
De opmerking in een andere recensie dat er een 'overdosis aan schuttingtaal' in het boek zou staan, vind ik erg overtrokken. Ja, het komt 3 keer kort voor, maar past steeds binnen de context: 1x gebezigd door een jaloerse vrouw die haar schoondochter wil zwartmaken, 1x tijdens een gesprek onder puberjongetjes die stoer proberen te doen over iets waar ze natuurlijk nog helemaal geen verstand van hebben en 1x geschreeuwd door een geesteszieke vrouw die niet eens weet wat ze nou eigenlijk zegt. Oftewel: dit is van alle tijden en gebeurt in het dagelijks leven ook gewoon. Wie raakt er bovendien anno 2025 nog van de kook als je een keer het woord k*t of het werkwoord n****n leest? Ik in ieder geval niet. En van een overdosis is al helemaal geen sprake. Als ik die recensie niet gelezen had voordat ik aan het boek begon, was het me waarschijnlijk niet eens bijgebleven.
De schrijfstijl was heel even wennen. Wel vond ik de hier en daar soms ellenlange zinnen, waarbinnen zich bijna een 'verhaal binnen een verhaal' afspeelt, redelijk vermoeiend. Eenmaal moest ik zelfs weer even terug naar het begin van zo'n zin en dat haalt je een beetje uit je concentratie als je lekker wilt doorlezen. Maar gelukkig is dat niet overal zo en doet aan het verhaal uiteindelijk niets af.
In precies zo'n setting speelt dit verhaal zich af, vergezeld van drankmisbruik, geweld, bijgeloof en geesteszieken.
Het boek volgt het leven van Prita tot in zijn puberteit en geeft een goede inkijk in hoe het is om helemaal niets te hebben. Waarmee vul je dan je dagen zonder al vroeg te vervallen in criminaliteit. Prita is wel intelligenter dan de mensen om hem heen, maar krijgt hij gegeven zijn omstandigheden ook een kans? De afloop van dit verhaal zag ik niet echt aankomen.
De opmerking in een andere recensie dat er een 'overdosis aan schuttingtaal' in het boek zou staan, vind ik erg overtrokken. Ja, het komt 3 keer kort voor, maar past steeds binnen de context: 1x gebezigd door een jaloerse vrouw die haar schoondochter wil zwartmaken, 1x tijdens een gesprek onder puberjongetjes die stoer proberen te doen over iets waar ze natuurlijk nog helemaal geen verstand van hebben en 1x geschreeuwd door een geesteszieke vrouw die niet eens weet wat ze nou eigenlijk zegt. Oftewel: dit is van alle tijden en gebeurt in het dagelijks leven ook gewoon. Wie raakt er bovendien anno 2025 nog van de kook als je een keer het woord k*t of het werkwoord n****n leest? Ik in ieder geval niet. En van een overdosis is al helemaal geen sprake. Als ik die recensie niet gelezen had voordat ik aan het boek begon, was het me waarschijnlijk niet eens bijgebleven.
De schrijfstijl was heel even wennen. Wel vond ik de hier en daar soms ellenlange zinnen, waarbinnen zich bijna een 'verhaal binnen een verhaal' afspeelt, redelijk vermoeiend. Eenmaal moest ik zelfs weer even terug naar het begin van zo'n zin en dat haalt je een beetje uit je concentratie als je lekker wilt doorlezen. Maar gelukkig is dat niet overal zo en doet aan het verhaal uiteindelijk niets af.
1
Reageer op deze recensie
