De Dodenspoorlijn

In de Tweede Wereldoorlog hebben de Japanners met behulp van krijgsgevangenen, een spoorlijn aangelegd door Thailand en Birma, ook wel de dodenspoorlijn genoemd. Het verhaal geschreven door Pierre Boulle speelt zich af rondom de aanleg van de spoorbrug over de rivier de Kwai. Achteraf bleek de auteur zich vergist te hebben in de naam van de rivier (het was de Meklong), maar door de bekendheid die de plek kreeg door de film (en de toeristen die de brug niet konden vinden) heeft Thailand dit stuk later hernoemd in Kwae Yai.

Mijn interesse voor dit boek werd in eerste instantie gewekt door een familielid waarvan bekend is dat hij aan de Birmaspoorlijn heeft gewerkt en daarbij is omgekomen. Het verhaal en de personen uit het boek zijn fictief, maar wel gebaseerd op de eigen ervaringen van Pierre in Azië tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Enerzijds lees je over de gebeurtenissen van de Engelse krijgsgevangen die de brug moeten bouwen onder bevel van de Japanners. Anderzijds lees je over een commando van geallieerden die de aanleg wil saboteren. Door deze afwisseling wordt de spanning opgebouwd en wil je graag doorlezen. Ondanks dat het boek al eventjes geleden is geschreven, leest het vlot weg en wordt er weinig gebruik gemaakt van ouderwets taalgebruik.

De geallieerden in het verhaal worden neergezet als de beste, sterkste, meest gedisciplineerde, slimste, meest hardwerkende etcetera etcetera. De Japanners zijn beschreven als eenvoudige/dommige mensen die zich nog onvoldoende ontwikkeld hebben. Op het eind komt dan toch nog een verrassing.

Kortom, een mooi en spannend boek om te lezen, zeker als je de brug in Thailand al hebt bezocht of nog gaat bezoeken.