Lezersrecensie
Buigen of barsten?
Buigen of barsten?
De auteur, Marlies Allewijn, schrijft de roman Barsten over een verstikkend milieu en het ontsnappen daaruit. De titel en de ondertitel impliceren dat Sari, het hoofdpersonage wil ontsnappen en dat het gezin van herkomst barsten vertoont. Gedurende het lezen van het boek kwam ik erachter dat het niet zozeer gaat om barsten die zich vertonen in het gezin van herkomst, als wel dat het gezin gewend is om te barsten. Sari kan hier niet mee uit de voeten en maakt de bewuste keuze in een totaal andere wereld te stappen. In het boek zijn die tegenstellingen zichtbaar en voel je de strijd die er in Sari woedt tussen oud en nieuw. Haar gezin van herkomst wordt omschreven als stijf, star, weinig woorden, vasthouden aan tradities. Haar nieuwe omgeving is juist flexibel, vrij, veel woorden, nieuwe mogelijkheden. Marlies Allewijn heeft deze tegenstellingen goed omschreven, zodat je de tweestrijd voelt in Sari. Hierin neemt ze haar moeder mee. Dat is prachtig omschreven; niet alleen Sari ondergaat een ontwikkeling, ook haar moeder leert langzamerhand en beseft dat Sari ook recht van spreken heeft binnen het gezin. Sari komt erachter dat barsten niet de enige manier is maar dat je meer bereikt door te buigen. Zo kan ze zich in beide milieus bewegen en zich thuis voelen in de twee verschillende werelden.
De auteur, Marlies Allewijn, schrijft de roman Barsten over een verstikkend milieu en het ontsnappen daaruit. De titel en de ondertitel impliceren dat Sari, het hoofdpersonage wil ontsnappen en dat het gezin van herkomst barsten vertoont. Gedurende het lezen van het boek kwam ik erachter dat het niet zozeer gaat om barsten die zich vertonen in het gezin van herkomst, als wel dat het gezin gewend is om te barsten. Sari kan hier niet mee uit de voeten en maakt de bewuste keuze in een totaal andere wereld te stappen. In het boek zijn die tegenstellingen zichtbaar en voel je de strijd die er in Sari woedt tussen oud en nieuw. Haar gezin van herkomst wordt omschreven als stijf, star, weinig woorden, vasthouden aan tradities. Haar nieuwe omgeving is juist flexibel, vrij, veel woorden, nieuwe mogelijkheden. Marlies Allewijn heeft deze tegenstellingen goed omschreven, zodat je de tweestrijd voelt in Sari. Hierin neemt ze haar moeder mee. Dat is prachtig omschreven; niet alleen Sari ondergaat een ontwikkeling, ook haar moeder leert langzamerhand en beseft dat Sari ook recht van spreken heeft binnen het gezin. Sari komt erachter dat barsten niet de enige manier is maar dat je meer bereikt door te buigen. Zo kan ze zich in beide milieus bewegen en zich thuis voelen in de twee verschillende werelden.
2
Reageer op deze recensie