Het meervoud van lev is leven

De Grote Patriottische Oorlog. Leningrad. 1942. In een omgeving van oorlog en geweld ontmoeten twee pubers elkaar en worden door de barre omstandigheden tijdens de Tweede Wereldoorlog gedwongen om in het Russische Piter op zoek te gaan naar op dat moment schaarse eieren, een dozijn eieren. Samen. Lev, een goedschakende Jood, is net 17 jaar is nog niet oud genoeg om het leger in te gaan. Verdediging van Leningrad is zijn zaak niet. Hij vlucht niet met zijn moeder en zusje en blijft achter in Piter, doortrokken van het rotsvaste geloof dat hij is voorbestemd een held te worden. Kolja, een jaar of twintig en een student die zijn proefschrift, een interpretatie van De hond op de binnenplaats van schrijver Oesjakovo, wil verdedigen maar in het leger belandt en door toeval wordt gezien als deserteur. Ze ontmoeten elkaar in de gevangenis en krijgen de taak een dozijn eieren binnen vijf dagen te vinden en bij de kolonel te brengen voor een bruiloftstaart voor zijn dochter. Tijdens hun zoektocht wordt de lezer meegezogen in de horror van de grote patriottische oorlog in Rusland. Mens wordt beest. Gebeurtenissen en de gruwelijkheden volgen elkaar in hoog tempo op, waarbij de twee jongens zich snel tot man ontwikkelen, waarbij er af en toe ruimte is voor ontluikende seksualiteit. Zoals in elke oorlog zijn er ook in deze oorlog alleen maar verliezers en voelt Lev bedroefdheid en solidariteit met de mannen die ze gedwongen doden, terwijl hij ook opgetogenheid voelt over wat hij heeft gedaan. ‘Hij had Kolja en Vika in leven gehouden. Hij had zichzelf in leven gehouden.’ Is dit de heldendaad die hij nodig heeft om zich niet meer laf te voelen en het leven waardig te zijn?
Benioff zoekt in Stad der Dieven de grenzen op van wat een puber van 17 kan doorstaan en wat een lezer kan bevatten waarbij hij gebruik maakt van het terugkerende scenario dat niet alle acties die een mens doet, hoe zwaar ook, leiden tot heldendom maar wellicht slechts zijn om te overleven in een oorlog. ‘Zonder het kistje een blik waardig te gunnen, gaf hij het aan zijn ondergeschikte.’ 'Wat je nu wilt zeggen? Zeg maar niet.’….’En dat, mijn beste, is het geheim van een lang en voorspoedig leven.’