Raadselachtig, duister, liefdevol, dit boek is alles tegelijk

Rick Meijer is geboren in 1979 en toen hij 34 was dacht hij opeens: ik wil schrijver worden! Zijn eerste boek Breekpunt was een sportief avonturenverhaal. Hij wilde dat graag schrijven omdat hij daar als kind ook zo van hield en zijn lezers datzelfde spannende gevoel wilde laten ervaren. Zijn laatste boek Autumnville is een Young Adult en geschikt voor 13+. Het is een spannend en mysterieus boek waarvan je pas op het einde de volledige ontknoping begrijpt.

“Soms lijkt het alsof ik niet op deze wereld ben. Alsof mijn gedachten ergens anders rondlopen terwijl mijn lichaam zich schuilhoudt op één plek. Stilletjes wachtend op iemand die het wakker maakt en me terug brengt, maar ik kan niet terug. Ik zit vast. Vast in mijn eigen boek.”

Met deze woorden begint het boek. Woorden van Hugo, een tienerjongen die 2 hele goede vrienden heeft en een hele bijzondere opa met een boekwinkel. Of nou ja hij hád een opa want aan het begin van het boek beschrijft hij de dag van de begrafenis van zijn opa. Hugo was altijd graag in de boekwinkel te vinden. Alleen, maar ook wel eens samen met zijn vrienden. Hij kon dan uren op de boekenzolder doorbrengen. Opa kwam er dan ook bij en samen hadden ze de meest bijzondere gesprekken.

“Ook al is mijn slaapkamer best sfeervol, als ik op de boekenzolder ben en de lont van een olielamp aansteek gebeurt er iets. Iets magisch.”

Samen met zijn vader zet hij de boekwinkel voort en op een avond geeft zijn vader hem de verantwoordelijke taak om de winkel af te sluiten. Als hij de laatste sleutel omdraait hoor hij een meisje zijn naam roepen. Het lijkt uit de winkel te komen, maar daar was toch niemand meer? Vervolgens hoort hij nogmaals zijn naam roepen en meteen daar achteraan help! Geschrokken gaat hij er zo snel mogelijk vandoor, naar huis toe. Vanaf dit moment volgen er meer wonderlijke gebeurtenissen en word je compleet meegezogen in het verhaal. Er is iets wat Hugo moet weten, zich moet herinneren, maar wat? Hij kan er net niet bij komen. Elke keer als het bijna zijn bewustzijn binnen komt drijven vervliegt het weer..

“Er is hier iets. Iets onnatuurlijks, ik voel het. Het donker valt als een koude deken over mij heen, maar ik geef niet op. Ook als schreeuwt mijn lichaam anders. Het antwoord op al mijn vragen is hier ergens. Zweeft achter één van deze deuren en ik ga de sleutel vinden. Ik ga ze allemaal vinden.”

Dit verhaal zal me nog lang bij blijven. Ik moet echt zoeken om de juiste woorden te vinden die dit boek kunnen omschrijven zonder het tekort te doen. Het is afwisselend mysterieus, spannend, magisch, duister en liefdevol en ook weer alles tegelijkertijd. Het gaat over vriendschap, familie, vertrouwen, verraad, intuïtie en over alle bijkomende gevoelens en emoties die bij het leven horen. Ik heb dit boek als een luisterboek tot me genomen en wilde bepaalde stukken weer opnieuw opzoeken en afluisteren om het nogmaals te horen, want ik moest en zou alles begrijpen tot in het laatste detail. Na het boek heb ik nog een keer het laatste uur afgeluisterd, gewoon omdat ik alles nog eens wilde doorvoelen en ik kon het hierbij ook echt niet droog houden. Ongelofelijk knap dat iemand zoiets op papier kan zetten, chapeau! Dit boek schreeuwt er om verfilmd te worden. De cover is ontworpen door Sophie Pluim en past perfect bij de raadselachtige sfeer van het boek, de mistflarden die komen en gaan bij Hugo. Naast de fijne vertelstem maakt de prachtig gekozen muziek bij bepaalde stukken het boek helemaal compleet. Aub meer van dit soort boeken.