Verslavend goed!

Het verhaal wordt vanuit meerdere perspectieven verteld: Blue Sargant is het hoofdpersonage, maar zo nu en dan wordt het vertellersperspectief overgenomen door Adam, Gansey of Barrington.
Vier perspectieven op het verhaal. De een komt wat meer aan het woord dan het ander. En eigenlijk draait het verhaal vooral om Blue en Gansey.
Soms werken al die verschillende personages best wel verwarrend, want soms denk je dat het vanuit het perspectief van Adam is en dan is het vanuit Gansey.
De nauwe band en vriendschap tussen de jongens wekt dus soms enige verwarring op.
Barrington heeft van deze vier de kleinste rol en staat eigenlijk het verst van de andere drie af, waardoor zijn perspectief het meest nieuwe brengt in het verhaal.
Blue kent de andere personages nog niet, Adam en Gansey zijn beste vrienden en bij dat tweetal horen nog twee andere jongens: Noah en Ronan.
Het viertal is onverbreekbaar en hun vriendschap gaat verder dan het zomaar opnemen voor elkaar. Ze kennen elkaar het best en weten wat ze van elkaar kunnen verwachten. Zij vier zijn “Ravenjongens” zoals Blue ze noemt en in de eerste instantie wil ze dan ook niets met ze te maken hebben.
In het verhaal heeft Blue het soms over de drukte in haar huis. Dit komt doordat Blue samen met haar moeder en een aantal tantes woont. Dit zijn allemaal helderzienden en (helaas) heeft Blue deze gave niet geërfd.
En deze drukke sfeer komt regelmatig terug in het boek: er zijn zoveel personages dat je soms even goed moet nadenken (vooral in het begin) wie wie ook alweer is en wat haar of zijn rol is ten opzichte van Gansey of Blue.
Het mooie aan al die personages is de hechtheid die er wordt gecreëerd. Blue’s familie is echt hecht en kent eigenlijk geen geheimen voor elkaar.
Ook de hechte vriendschap van de vier jongens komt sterk naar voren en dat vind ik erg mooi gedaan.

Een ander voordeel van de verschillende perspectieven is dat je de hoofdpersonages op een andere manier leert kennen. En erachter komt wat de wereld om hen heen van ze denkt.
Het is bijvoorbeeld niet alleen dat je weet hoe Blue over Gansey denkt of andersom, maar ook hoe Adam over Gansey denkt. Zo leer je Gansey kennen op een andere manier en wordt je niet in een mening (bijv. dat van Blue) geduwd.
En dat geldt ook voor Blue en Adam: Blue denkt bepaalde dingen over Adam, maar Gansey ook. En Gansey heeft zijn mening over Blue en die verschilt weer van Adams mening.
Dus de verschillende perspectieven dragen een steentje bij in de creatie van de diepgang van de personages. En het mag soms dan wel verwarrend zijn, als je iets meer afstand neemt en het hele plaatje bekijkt: dan snap je alles heel goed en wordt het duidelijk(er).

Het verhaal zelf begint al heel erg mysterieus met het eerste hoofdstuk vanuit het perspectief van Blue. Direct had het boek mijn hart gestolen en wilde ik dolgraag doorlezen. Het boek had ik dan ook erg snel uit.
Dat eerste hoofdstuk is zo’n sterk begin dat ik alleen maar meer wilde weten.
Al moet ik zeggen dat alle antwoorden op mijn vragen lang op zich hebben laten wachten en dat sommige vragen nog altijd niet zijn beantwoord.
Het tweede hoofdstuk is vanuit Gansey en ik zal eerlijk bekennen dat het mij een beetje verwarde. Gansey bezit namelijk heel veel kennis over iets bovennatuurlijks en direct wordt er al met termen gegooid, alsof wij (de lezers) Gansey al veel langer kennen dan net dat eerste hoofdstuk vanuit zijn perspectief. Je krijgt een overload aan informatie en ik moest echt een paar keer goed nadenken: waar heeft die jongen het over?
En het stomme is: Adam kent die termen ook en gooit daar ook mee alsof het snoepgoed is tijdens een Sinterklaasviering en Barrington doet dat ook. En Blue doet dat ook… Pas op een kwart van het boek worden de termen enigszins uitgelegd en heb je er al zoveel over gelezen dat je het ongeveer wel begrijpt.
Soms is het dus lastig te volgen en ik denk dat het lezers kan afschrikken, maar ook nieuwsgierigheid kan opwekken, zoals het bij mij deed.
Ondanks het warrige (voor mij dan) taalgebruik en gebruik van termen, wekte het boek wel alle nieuwsgierigheid bij mij op. Ik denk dat het vooral kwam doordat ijzersterke eerste hoofdstuk van Blue waardoor ik gewoon alle antwoorden op mijn vragen wilde weten.

Een ander nadeel van dat warrige gedoe, is dat het boek een beetje langdradig wordt. Gansey is samen met zijn vrienden namelijk op zoek naar iets bovennatuurlijks en dat kabbelt maar een beetje voort, totdat Blue besluit om hen te gaan helpen want zij weet namelijk waar het te vinden is. Of in ieder geval: een aanknopingspunt.
En pas op dat moment wordt het boek wat spannender en gaat het allemaal iets vlotter. En dan zit je al over de helft van het boek… De opbouw is dus een beetje traag.
Maar als dat trage voorbij is, schiet het opeens vooruit en belanden ze van de ene spannende situatie in de ander en ging mijn hart iedere keer sneller kloppen.
Toch leest het boek lekker weg, omdat Stiefvater een erg prettige schrijfstijl hanteert.

Het mooie is, is dat er opeens een plotwending komt, wat je nooit zou verwachten. Zowel de personages als lezers worden geshockeerd… En als je terugleest in het boek is het eigenlijk zo klaar als een klontje. Heel subtiel laat Stiefvater iets merken van die plotwending die eraan gaat komen, maar kijk je daar eigenlijk over heen omdat er vanuit de personages ook weinig aandacht aan wordt besteed. Totdat Stiefvater opeens een harde U-turn maakt in het boek.
Een plotwendig die heel logisch is, maar toch zo onverwacht. Ik vond het heerlijk – wel shockend, maar heerlijk.

Aan het einde van het boek is er een kleine cliffhanger, dat waarschijnlijk heel mooi gaat aansluiten op het tweede deel. Een aantal vragen is beantwoord, maar een aantal ook weer niet en ik ben toch echt benieuwd hoe het verhaal verder gaat.
Ik ben echt dol op Blue en Gansey!

Ondanks de warrigheid in het begin door Gansey’s perspectief en het gekabbel van zijn zoektocht, is De Ravenjongens een heerlijk boek om te lezen.
Het wekt zoveel nieuwsgierigheid op en je leert de personages op dusdanige manier kennen dat je van ze gaat houden.
Ik baalde echt dat het boek uit was en ik wil echt deel twee gaan lezen. I want to know more!!