Prettig geschreven roman!

Deze roman is op een zeer toegankelijke manier geschreven, geen moeilijke woorden of lange dialogen waardoor je er snel en makkelijk door heen leest.
De lettergrootte is ook prettig.
Erg fijn is ook het leeslint wat in het boek zit, dat kom je niet vaak meer tegen.

Thea Zoeteman schrijft religieuze verhalen alhoewel ik dat in dit boek niet echt op de voorgrond vond staan.
Het begon wel met een gedicht over het geloof, maar in het verhaal zelf vond ik dat niet nadrukkeijk aanwezig het stoorde mij niet in elk geval.
Het verhaal vond ik wel wat vlakjes. Personages waren in mijn ogen te weinig uitgediept.
De hoofdpersoon onderging alles gelaten, leunde erg op anderen, er kwam weinig initiatief uit haar zelf, wat als storend ervaren kan worden.

Het einde kwam vrij abrupt.
Ik had graag mee willen weten over het verloop van haar ziekte, hoe ze daar mee omgaat, hoe haar omgeving daarmee omgaat.
Ik zou de personages meer uitgelicht hebben, dieper in gaan op de relatie’s, meer achtergrond informatie , hoe de relatie met Jorrit verder gaat.
Ik zou er meer een verhaal omheen maken nu is het meer een opsomming zoals het in een dagboek verteld wordt.
Het nawoord van de schrijfster maakte wel weer wat goed.
Maar toch vond ik het een wel een gemis van dit boek.
Prettig geschreven roman, maar niet helemaal overtuigend.
Ik heb het wel met veel plezier gelezen, al is het niet het genre wat ik normaal zou lezen.
Ik houd toch van meer inhoud.