Meedogenloze oudjes

Op het eerste gezicht lijkt het verhaal te gaan over het wel en wee van De Zonnegloren, een gewoon verzorgingstehuis.
Dientje, een ietwat mollige vrouw van 41, is het manusje van alles, de manager in de Zonnegloren.
Zij is een lieve, zorgzame vrouw. Ze zorgt ervoor dat niemand wat te kort komt, soms ook letterlijk, zoals later zou blijken. Er gebeuren zaken die je niet in zo’n tehuis zou verwachten.
Dat maakt het verhaal enigszins ongeloofwaardig, maar ach, het past in het rijtje van het tv-programma Benidorm Bastards. Daar zijn de ouderen ook opstandig en deugnieten, net zoals de inwoners van de Zonnegloren. Alleen gaan deze mensen veel verder dan de doorsnee oudere.
De inwoners noemen zichzelf de Geriadisten, een woord dat niet in het woordenboek staat.
De auteur zet zijn personages goed neer, vooral de personages Dientje en Geert.
Geert komt altijd voor dj spelen bij elk feestje in de Zonnegloren. Hij is smoorverliefd op Dientje.
Zij weet dat nog niet, maar gaande het verhaal komt daar verandering in. Daar weet ze op haar manier een slaatje uit te slaan.
De manier waarop zij de mannen weet te manipuleren, is indrukwekkend. Zij weet de zwakte van de man optimaal uit te buiten. Geert is apotheker en vrijgezel. Het type onbenullig, naïef en een goedgelovige goedzak.
De andere personages hebben een bijrol, en toch niet onbelangrijk.

Al met al is dit een boek wat zeker gelezen dient te worden. Dat er wat grove taal wordt gebruikt in seksscènes, daar kan menigeen over vallen, maar het is niet schokkend.
Het boek laat zich gemakkelijk lezen, goed gekozen woorden en een goede opbouw. Jammer van sommige typfouten, maar daar is overheen te lezen.
Het boek is verrassend, leuke scenes, met Dientje als rode draad. De plot is heel goed, heel goed gevonden.
Dit is een debuutroman, maar het lijkt alsof deze auteur langer bezig is met schrijven.