Moordzeemoorden

Ach, een boek. De zoveelste thriller die uitgebracht wordt. Een thriller in delen. Het derde boek in de serie ‘Noordzeemoorden’.
Een tuinman die aan het graven is in een grote tuin dat grenst aan een kapitale villa waar ooit de familie Demsterwold woonde, stuit op een hard iets. Het blijkt een schedel te zijn.
Maud Mertens is opgetrommeld om de zaak te onderzoeken.

Kyra Slagter, een eigenwijze studente die in de buurt woont, slaat dit tafereel gade en ze denkt gelijk aan haar vermiste zus. Zou zij daar liggen? Vier jaar geleden verdween haar zus en sindsdien is er geen enkel spoor van haar gevonden.
Uiteindelijk blijkt dat er meerdere schedels in de tuin begraven zijn.
Al met al een mysterieuze zaak.
Doordat er twee verhaallijnen door elkaar lopen, is het noodzaak om de aandacht er goed bij te houden. Op een sublieme wijze komen die verhaallijnen bij elkaar en vallen de puzzelstukjes perfect in elkaar.

Isa Maron schrijft op een manier die er voor zorgt dat de spanning niet verdwijnt. De karakters van de personages zijn verzonnen maar bij het lezen heb je het idee dat ze in de kamer staan. Je kan ze bijna aanraken, voelen.
Ze heeft het vermogen om beeldend te schrijven.
Zijn er nog meer schrijvers die dit kunnen? Ja, Stephen King. Tolkien. Misschien overdreven om dat te stellen maar zij past gemakkelijk in dat rijtje.
Na het lezen van dit boek is er maar één conclusie. Niet de zoveelste thriller maar eigenlijk een
standalone. Een Isa-thriller.